Serce roku liturgicznego i naszej religijności

Możemy więc wskazać na 5 eksodusów (przejść) obecnych w historii zbawienia. Pierwszym jest historyczne wyjście Izraelitów z Egiptu. Drugim wydarzeniem jest wyjście z kolejnych niewoli, w które Izrael wpadał (np. asyryjskiej, babilońskiej, syryjskiej). Centralnym wydarzeniem jest Pascha Jezusa (Męka, Śmierć, Pogrzebanie i Zmartwychwstanie). Udział w tej passze Pana mamy udział przez chrzest święty, w którym zniszczony zostaje stary człowiek, a rodzi się nowy – z łaski. To życie jest podtrzymywane przez liturgię i pozostałe sakramenty święte (każda spowiedź jest uczestnictwem w zwycięstwie Jezusa nad grzechem i stanowi nowy etap w życiu człowieka). Cała wreszcie liturgia zapowiada wieczne przebywanie z Bogiem tych, którzy słuchają głosu Chrystusa i idą drogą Kościoła.

Te zbawcze wydarzenia celebrować będziemy podczas Triduum Paschalnego. Słowo Triduum po łacinie znaczy: trzy dni. W liturgii nie chodzi ściśle o trzy dni, ale o trzy momenty zbawcze: ofiara Jezusa, pogrzebanie i zmartwychwstanie. Dlatego Święte Triduum Paschalne (dawniej nazywane Triduum Sacrum) to Wielki Piątek, Wielka Sobota i Wielka Niedziela Zmartwychwstania!!! Wielki Czwartek jako dzień jest normalnym wielkopostnym dniem. Dopiero Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej, teologicznie należącej do Wielkiego Piątku, kończy się Wielki Post, a rozpoczyna Triduum. Kościół Triduum Paschalne rozumie w następujący sposób: „Największe misteria ludzkiego odkupienia sprawuje Kościół co roku począwszy od Mszy wieczornej Wielkiego Czwartku aż do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania. Czas ten słusznie jest określany jako „Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego”. Nazywa się go „ Triduum Paschalnym”, ponieważ uobecnia się wtedy i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Pana z tego świata do Ojca. Przez sprawowanie tego misterium w znakach liturgicznych i sakramentalnych Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem”[3] . Do zrozumienia owej „trójki” dni może też przysłużyć się hebrajska rachuba czasu, która jest obecna w liturgii. Otóż Żydzi liczą dzień od zachodu słońca, a więc czwartkowy wieczór jest dla Żydów piątkiem. W tej logice wyraźnie widać Triduum (na podobnej zasadzie odprawia się Mszę Świętą niedzielną w sobotni wieczór).