Serce roku liturgicznego i naszej religijności

Najpierw konieczne wydaje się wyjaśnienie pojęć.

Samo greckie słowo Pascha, będące tłumaczeniem hebrajskiego pesach, znaczy przejście[1] . Początków Paschy trzeba szukać w izraelskim święcie rodzinnym obchodzonym na wiosnę podczas zrównania się dnia z nocą. Składano Bogu w ofierze młode roczne zwierzę, by zyskać błogosławieństwo dla całej trzody. Dlatego samo święto ma być może rodowód przedmojżeszowy.

Pascha w sensie ścisłym związana jest w wyjściem Izraelitów z niewoli egipskiej (po grecku przejście brzmi; exodus). Samo wyjście z Egiptu i przejście przez Morze Czerwone poprzedzone było pośpieszną ucztą. Spożywano na niej baranka, którego krwią Żydzi pomazali odrzwia swoich domów, by przechodzący posłany przez Boga Anioł Śmierci nie dotknął pierworodnych izraelskich. Oprócz baranka jedzono niekwaszony chleb (maca) i gorzkie zioła.

Na pamiątkę tej nocy, w której Pan wyzwolił swój lud spod jarzma niewoli Żydzi corocznie obchodzą Paschę według ustalonego przez Boga (za pośrednictwem Mojżesza) porządku. Nie jest to tylko wspominanie historyczne, ale celebrowanie i aktualizowanie zbawczego dzieła Boga. Jest wspominaniem stworzenia i obietnicy zbawienia; jednocześnie stanowi zapowiedź czasów mesjańskich[2] .

Realizacją oczekiwań (w których tkwią jeszcze praktykujący Żydzi) jest Jezus, Syn Boży, który z miłości do człowieka stał się człowiekiem, objawił Ojca i przez swoja śmierć i zmartwychwstanie przywrócił łączność człowieka z Bogiem. Jezus przeszedł z ludzkiej niewoli śmierci (a co za tym idzie z niewoli świata uwikłanego w grzech) do nowego świata, nowego stworzenia płynącego z pustego grobu. To wydarzenie Kościół celebruje każdej niedzieli (niedziela to pierwsze i podstawowe święto chrześcijańskie!!!) i podczas corocznej Paschy chrześcijańskiej, czyli podczas tzw. Triduum Paschalnego. Te celebracje (które aktualizują to, co wspominamy, tzn. uczestnicząc w liturgii stajemy się w wierze uczestnikami wydarzeń zbawczych) są zapowiedzią Paschy eschatologicznej, czyli przejścia z życia ziemskiego do wieczności i nowego życia z Bogiem w niebie.