Serce roku liturgicznego i naszej religijności

Po tych teologicznych i historycznych rozważaniach możemy przyglądnąć się wydarzeniom, które przed nami. Wyjaśnienie tego jest obowiązkiem spoczywającym na mnie jako prezbiterze. Nakazuje to watykańska Kongregacja Kultu Bożego w liście o obchodzeniu świąt paschalnych: „Niech duszpasterze zabiegają o to, aby możliwie jak najlepiej wyjaśnili wiernym znaczenie i porządek obrzędów i przygotowali ich do czynnego i owocnego uczestnictwa”[4] .

DZIEŃ CHRYSTUSA UKRZYŻOWANEGO

Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna się Święte Triduum Paschalne. Ta Liturgia sprawowana jest na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus dokonał aktu ofiary ze swojego ziemskiego życia. Ta Msza zwraca naszą uwagę na następujące wymiary chrześcijańskiego życia: ustanowienie Eucharystii jako trwałej prawdziwej, rzeczywistej i substancjalnej obecności Jezusa w swoim Kościele, ustanowienie sakramentu kapłaństwa i przykazanie miłości[5] .

Msza Wieczerzy Pańskiej nie jest świętem Bożego Ciała (takie święto mamy w 2 czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego), dlatego też nie powinno się śpiewać pieśni tylko wielbiących Chrystusa w Eucharystii (adoracyjnych), np. Jezusa ukrytego. Dotykamy bowiem prawdy o Eucharystii, ale w bardzo wyraźnym świetle krzyża i tego co w sam piątkowy dzień się dokonało. Teksty modlitw tej liturgii podejmują właśnie ten wątek. Ktoś powie, że jest mały szczegół. Owszem, ale nie wolno z Wielkiego Czwartku, który teologiczno – liturgicznie jest nierozdzielnie związany z Wielkim Piątkiem, robić dnia takiego jak Uroczystość Bożego Ciała.

Jezus dokonał ofiary właśnie w Wieczerniku. Ofiara Jego życia ma tylko dwa punkty: bezkrwawy na Ostatniej Wieczerzy i krwawy na krzyżu. Jest to jednak jedna ofiara. I taką prawdę mamy przeżywać. Mówią o tym niektóre pieśni, np. Witam Cię, witam.

Podczas hymnu Chwała na wysokości Bogu biją dzwony, które milkną aż do tego samego hymnu śpiewanego w noc Paschy.

Po modlitwie po Komunii Świętej przenosi się Najświętszy Sakrament do bocznej kaplicy (dawniej nazywano tę kaplicę ciemnicą). Przechowuje się Eucharystię na piątkową liturgię, bo w sam dzień Wielkiego Piątku nie odprawia się Mszy Świętej. W bocznej kaplicy podejmuje się adorację (ale nie wolno robić wystawienia w monstrancji), wspomina się w prywatnej modlitwie opuszczenie Jezusa, Jego uwięzienie. Znakiem tych wydarzeń jest też obnażenie ołtarza. Obrus ściąga się również dlatego, bo nie będzie sprawowanej Mszy Świętej[6] .