Droga Krzyżowa w Koloseum 2008

Stacja trzynasta
Jezus umiera na Krzyżu

Z Ewangelii według św. Łukasza (23, 46)

Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha.

ROZWAŻANIE

Jezus umiera naprawdę, bo jest prawdziwym człowiekiem. Ojcu powierza ostatnie tchnienie. O, jakże cenny jest oddech! Ożywczy dech dany został pierwszemu człowiekowi. Został nam przywrócony w nowym świecie, po zmartwychwstaniu Jezusa, abyśmy byli zdolni ofiarować każdy oddech jego dawcy. Jak bardzo obawiamy się śmierci i jak bardzo ten lęk nas zniewala! Sens i wartość życia określane są przez to czy i jak potrafimy je ofiarować. Dla człowieka bez wiary nie do pomyślenia jest trzymanie się życia, gdy stracił jego sens. Dla Jezusa nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół. Kto jest przywiązany do życia – straci je. Kto gotów jest je poświęcić – ten je zachowa.

Męczennicy składają najwyższe świadectwo miłości. Nie wstydzą się swego Mistrza przed ludźmi. Mistrz będzie z nich dumny wobec całej ludzkości w dniu ostatecznym.

MODLITWA

Jezu, Ty przyjąłeś ludzkie życie właśnie po to, by móc je ofiarować. Przyjmując nasze grzeszne ciało, Ty, Nieśmiertelny Królu, stałeś się śmiertelny. Przyjmując najbardziej tragiczną i ponurą śmierć, ostateczny owoc grzechu, spełniłeś najwyższy akt całkowitego zawierzenia Ojcu.
In manus tuas, Domine, commendo spiritum meum.

Pater noster, qui es in cælis:
sanctificetur nomen tuum;
adveniat regnum tuum;
fiat voluntas tua, sicut in cælo, et in terra.
Panem nostrum cotidianum da nobis hodie;
et dimitte nobis debita nostra,
sicut et nos dimittimus debitoribus nostris;
et ne nos inducas in tentationem;
sed libera nos a malo.

Fac me vere tecum flere,
Crucifixo condolore,
donec ego vixero.