Dla wyznawców Chrystusa Jego śmierć i zmartwychwstanie są drogowskazami. Po paschalnych wydarzeniach żaden chrześcijanin nie może na swój koniec patrzeć inaczej jak w kategoriach początku. O Wniebowstąpieniu myślimy podobnie, pamiętając, że wolą Chrystusa jest, byśmy jeszcze pozostali na ziemi.
Jak więc widzimy, Pan Jezus tajemnicą swojego Wniebowstąpienia żył na długo przed jej dokonaniem się. Dla Apostołów nie była ona również zaskoczeniem, skoro na tylu miejscach i z takim naciskiem Pan Jezus tę prawdę akcentował.
A to w jakich słowach przekazali nam Ewangeliści sam fakt wydarzenia. Św. Marek jednym zdaniem to streszcza: „Po rozmowie z nimi (z Apostołami) Pan Jezus został wzięty do nieba”. Św. Łukasz w swojej Ewangelii czyni podobnie: „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy”. Kiedy więc Marek pisze ogólnie tylko, że Pan Jezus wzięty został do nieba, św. Łukasz dorzuca pewne cenne szczegóły: wydarzenie to miało miejsce koło Betanii, Pan Jezus przed pożegnaniem błogosławił obecnym. W Dziejach Apostolskich tenże św. Łukasz zostawił nam o wiele dokładniejszy opis Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Czuł widocznie niedosyt i poczuwał się do obowiązku, aby tak ważny moment szczegółowiej zrelacjonować: „Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi sabatowej”.
A więc mamy jasno podane, że miejscem Wniebowstąpienia Pana Jezusa była Góra Oliwna. Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła początek także Jego chwała. Góra Oliwna leży na północny-wschód od Jerozolimy w odległości ok. 2 km, ale ciągnie się trzema szczytami kilka kilometrów. Każdy z nich wynosi ponad 810 metrów. Na miejscu przypuszczalnym Wniebowstąpienia już w roku 378 wystawiła matrona rzymska, Pomenia, kościół pod wezwaniem Inbomon, czyli Wejścia. Obecny kościół ma kształt rotundy o średnicy 30 m. Ma on otwarty dach dla wskazania miejsca, w którym uniósł się Chrystus do nieba. W czasie wojen kilka razy był burzony i kilka razy odnawiany. Obecnie zamieniony na meczet muzułmański (od roku 1530). Muzułmanie pozwalają raz w roku właśnie w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego katolikom na odprawianie tam Mszy świętej. Tak więc na Górze Oliwnej są dzisiaj następujące kościoły: na dole kaplica Grobu Matki Bożej, miejsce Jej Wniebowzięcia. W pobliżu na zachodnim skłonie góry bazylika pod opieką franciszkanów Getsemani na miejscu konania Chrystusa. Wyżej jest kościół Ojcze nasz, gdzie Chrystus według podania miał wygłosić Modlitwę Pańską. Modlitwa ta jest wypisana tam w bardzo wielu językach. Kościół wystawili krzyżowcy. Najwyżej jest kościół Wniebowstąpienia, a na wschodnim już skłonie góry jest kościół, gdzie była dawniej Betania i grób Łazarza. Jest także na Górze Oliwnej cerkiew prawosławna i klasztor benedyktynek.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |