Wszystkich Świętych

Piękno ukryte w tajemnicy

ks. Leszek Smoliński

Jedna z pięciu kaplic w podziemiach bazyliki Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach jest darem kościoła węgierskiego. Nosi ona tytuł: Communio Sanctorum, czyli Obcowania Świętych i został oddana do użytku wiernych jesienią 2004 roku. Niezwykle żywa i dynamiczna w swoim wyrazie mozaika na ścianach kaplicy przedstawia tajemnice komunii świętych z Chrystusem. W centrum kompozycji znajduje się ikona Chrystusa ze św. Faustyną. Na obu bocznych ścianach kaplicy odnajdujemy świętych, błogosławionych, bohaterów wiary i męczenników. Po prawej stronie Pana Jezusa mozaikowy rząd postaci rozpoczyna Matka Boska, po lewej główne miejsce zajmuje św. Stefan, patron Węgier, król który zjednoczył plemiona węgierskie i doprowadził do końca proces chrystianizacji. Za św. Stefanem następują postacie określane jako polityczne: św. Jadwiga, św. Kinga, św. Emeryk. Klucz do pogrupowania 68 postaci stanowi osiem Błogosławieństw.

Jak łagiewnicka kaplica stanowi przestrzeń dla spotkania ze świętymi w duchu ewangelicznych błogosławieństw, tak dzisiejsza Uroczystość Wszystkich Świętych jest okazją do zatrzymania się nad ich treścią. Błogosławieństwa ogłoszone przez Jezusa stanowią klucz do królestwa niebieskiego. To w świętych, którzy kroczyli drogą Ewangelii – zarówno tych kanonizowanych czy beatyfikowanych, jak i bezimiennych – odbija się nadprzyrodzone piękno Boga. Oni zrealizowali życiowy program i teraz wpatrują się w Boga twarzą w twarz. Święci wstawiają się za nami do Ojca w niebie, ale również wskazują drogę do pełnego szczęścia. Przypominają nam, że jako naśladowcy Jezusa mamy zakładać „nową szatę” łaski, która kształtuje nasze wewnętrzne piękno. Ten strój zaproszonych na ucztę Baranka leży u podstaw świętości, której istotą jest rozwój miłości Boga i bliźniego. Żywa więź z Jezusem przyczynia się do powiększania świętości osobistej, która następnie owocuje w uczynkach miłosierdzia co do duszy i ciała.

Aby realizować „wysoką miarę życia chrześcijańskiego”, być szczęśliwym teraz i w wieczności, trzeba zdać się na Jezusa i Jego wolę. Pomocą w realizacji tego zadania może stać się tajemnica świętych obcowania. Prawdę tę wyrażają słowa zawarte w Konstytucji „Lumen gentium”: „Ponieważ mieszkańcy nieba, będąc głębiej zjednoczeni z Chrystusem, jeszcze mocniej utwierdzają cały Kościół w świętości… nieustannie wstawiają się za nas u Ojca, ofiarując Mu zasługi, które przez jedynego Pośrednika między Bogiem i ludźmi, Jezusa Chrystusa, zdobyli na ziemi… Ich przeto troska braterska wspomaga wydatnie słabość naszą” (nr 49).

Jakie przesłanie płynie dla nas z dzisiejszej Uroczystości? Podejmując refleksję nad powszechnym powołaniem do świętości, mamy bez lęku i z otwartością na tajemnicę świętych obcowania czerpać ze wzorców przeszłości. I spoglądać w przyszłość, aby już teraz zatroszczyć się o miejsce pośród tych, którzy oglądają piękno tajemnicy Boga w niebieskim Jeruzalem i gdzie cieszą się pełnią życia.