XIX Niedziela Zwykła

Wprowadzenie do liturgii

Przyszliśmy na niedzielną Eucharystię, aby spotkać się z Bogiem przez sakramentalne uobecnienie ofiary Jezusa Chrystusa. Wśród burz i niepokojów współczesnego życia potrzeba nam chwili ciszy, modlitwy i refleksji. Niech więc ta Eucharystia będzie dla nas oddechem wiary i pomocą do bezpośredniego kontaktu z Bogiem.

Żyjemy w świecie zabieganym i hałaśliwym. Bóg jednak przemawia w ciszy serca. Stańmy więc w chwili ciszy, by uświadomić sobie, że jesteśmy grzeszni, by usłyszeć Boży głos.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Chrystus chodzący po jeziorze ukazuje nam, że On jest Panem żywiołów. Piotr idący po wodzie — to człowiek, który gdy jest wpatrzony w Chrystusa może pokonać niebezpieczeństwo zła i grzechu, lecz gdy zwątpi w Jego moc, tonie w wirze życia. Cisza i modlitewna refleksja zabezpiecza nas przed niepokojami i pozwala na spotkanie Boga, jak Eliasz spotkał Go w cichym łagodnym szmerze wiatru. Posiadamy Boże obietnice, ale jak naród wybrany możemy je stracić, gdy zagłuszymy głos Boży.

Modlitwa powszechna

Zgromadzeni przez Jezusa Chrystusa i wsłuchani w słowo Boże, módlmy się prosząc o dobra potrzebne dla ludzi, by mogli spotkać się z Bogiem.

1. Aby Kościół sprawując sakramenty, uobecniał wszędzie dzieło zbawienia człowieka i prowadził go do spotkania z Bogiem.
2. Aby chrześcijanie na modlitwie szukali ukojenia i w ciszy serca odnaleźli łączność z Bogiem.
3. Aby ludzie młodzi umieli odnajdywać równowagę duchową przez rozważanie Bożego słowa, modlitwę i wyciszenie burz namiętności.
4. Aby nieszczęśliwi, cierpiący i prześladowani nie zwątpili w bliskość Chrystusa i Jego pomoc.
5. Aby ludzie małej wiary, niepraktykujący, wierzący z przyzwyczajenia, umocnieni przez Chrystusa nie utracili swej wiary i wzmacniali ją, by nie zatonąć w wirze życia.
6. Aby zmarli spotkali Boga w chwale nieba, ocaleni mocą zbawczej męki i zmartwychwstania Chrystusa.
7. Abyśmy sami umocnieni Eucharystią i Bożym Słowem, z odwagą pokonywali trudności życia, by dojść do Chrystusa, który ratuje nas i obdarza zbawieniem.

Panie, nasz Boże, który objawiłeś ludziom swoją obecność wśród świata i swoją miłość podtrzymującą nas w istnieniu, spraw, aby ta wspólna modlitwa została wysłuchana i przyniosła Twą pomoc wszystkim, którzy oczekują Twego miłosierdzia. Przez Chrystusa Pana naszego.

Przed prefacją

Złóżmy teraz dziękczynienie Bogu za Jego obecność wśród nas i za ratunek, jaki nam daje przez Jezusa Chrystusa naszego Zbawiciela.

Przed rozesłaniem

Idziemy znowu w życie, w jego trudy i niepokoje. Idzie z nami Chrystus, który prowadzi nas przez tak często wezbrane wody zła. Nie zatoniemy gdy uwierzymy Mu i mocno zaufamy. Wpatrujmy się w Niego, trzymajmy mocno Jego dłoń, z której spływa błogosławieństwo i pokój.