XXIII Niedziela Zwykła

Wprowadzenie do liturgii

Zgromadziliśmy się, by święcić radosną Paschę niedzielną. Pośród nas obecny jest Pan, który przyrzekł swoją obecność tam gdzie zbierają się ludzie, by wielbić Boga i zanosić do Niego swoją modlitwę. I my, zgromadzeni w tej świątyni, świadomi obecności Chrystusa mamy słuchać Jego upomnień, by upominając innych wskazywać bliźnim właściwą drogę, która wiedzie na wieczną Paschę w świątyni nieba.

Jesteśmy pyszni, nie znosimy, gdy ktoś nas upomina, zwraca uwagę, chce nas pouczać. Świadomi swych grzechów, stańmy przed Bogiem w pokorze, by przyjąć Jego słowo, które poucza i niesie nam życie wieczne.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Szczególnym uczynkiem miłości wobec bliźnich jest upomnienie braterskie. Chrystus wzywa swych wyznawców, by upominali błądzących i ten obowiązek zlecił Kościołowi. Prorocy Starego Testamentu upominali swój naród, broniąc prawdziwego kultu i wierności Jedynemu Bogu. My także mamy upominać innych, ale z miłością i życzliwością, a ci, którzy nas upominają, wyświadczają nam wielką przysługę.

Modlitwa powszechna

Pokornie i ufnie zanieśmy do Boga naszą modlitwę, bo On poucza nas, upomina i wysłuchuje, gdy Go prosimy.

1. Módlmy się za Kościół święty, aby upominając i korygując ludzkie postępowanie, dawał ludziom poczucie pewności prawdy.
2. Módlmy się za spowiedników, aby ich upomnienia i rady pomagały penitentom przezwyciężyć błędne postępowanie i umacniały w dobru.
3. Módlmy się również za rodziców i wychowawców, aby w wychowaniu karcąc i upominając dzieci, czynili to z miłością.
4. Módlmy się za pracowników zakładów wychowawczych i więzień, aby nie nadużywali swej władzy, ale pomagali ludziom przezwyciężyć zło.
5. Módlmy się za podwładnych, aby nie zamykali oczu na zło i krzywdę wyrządzoną przez przełożonych.
6. Módlmy się za ludzi, którzy żyją w zakłamaniu, aby chętnie przyjmowali upomnienia, które prowadzą do sprostowania błędnego mniemania o sobie.
7. Módlmy się za nas samych, abyśmy umieli w pokorze przyjąć upomnienia braterskie i sami z poczuciem odpowiedzialności upominali innych, gdy widzimy że błądzą.

Boże, który przez proroków upominałeś Naród Wybrany, a nam przez Kościół objawisz swą wolę i prostujesz co jest błędne, wysłuchaj nas i spraw, byśmy umieli w poczuciu odpowiedzialności upominać innych, a postępując w prawdzie przyczyniali się do zwycięstwa miłości. Przez Chrystusa Pana naszego.

Przed prefacją

Dziękujemy za Boże słowo i prawdę, która jak ostry miecz rozcina nasze wątpliwości, poucza i prostuje co błędne. Dziękujemy za ofiarę Chrystusa, z której płynie dla nas umocnienie w miłości i prawdzie.

Przed rozesłaniem

Na chrześcijanach spoczywa obowiązek braterskiego upominania. Jest wiele zła w świecie i w nas. Prostujmy więc błędne drogi w sobie i wokół nas, a wtedy zasłużymy na błogosławieństwo Boga i przyczynimy się do zwycięstwa prawdy i miłości.