XXX Niedziela Zwykła

Wprowadzenie do liturgii

Nie jest prawdziwym chrześcijaninem ten, kto nie umie kochać. Bóg więc nieustannie kieruje do nas apel miłości, a największym Jego przykazaniem jest obowiązek miłości Boga i bliźniego. Udział w Eucharystii ma być więc znakiem naszej miłości do Boga, który oddał się nam w słowie i Chlebie życia. Ma być także znakiem naszej miłości do bliźnich, którzy nas otaczają, potrzebują naszej modlitwy i materialnego wsparcia.

Przeprośmy Boga za brak miłości, abyśmy wsparci przebaczającą miłością i tą ofiarą, uczyli się kochać Jego i bliźnich.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Największe przykazanie miłości Boga i bliźniego to synteza całej moralności chrześcijańskiej. Przykazanie to zawarte w Księdze Wyjścia jako prawo nadane przez Boga za pośrednictwem Mojżesza, zostało powtórzone przez Chrystusa. Nie może ono pozostać martwą literą. Wykonał je wiernie św. Paweł i pierwsi chrześcijanie, mamy wypełniać je my, aby zasłużyć na miłosierdzie Boga, który zawsze nas kocha.

Modlitwa powszechna

Wypełniając przykazanie miłości módlmy się do Boga,  prosząc Go o dobra potrzebne dla naszych bliźnich:

1. Bóg ukochał ludzi dając nam Kościół. Prośmy, by chrześcijanie kochali Boga całym sercem, całą duszą i całym umysłem.
   R. Wysłuchaj nas, Boże, i obdarz miłością.
2. Miłość jest największym przykazaniem. Prośmy, aby ludzie kochając Boga nie zapominali o miłości bliźniego.
3. Miłość ma być powszechna. Prośmy za cudzoziemców i mniejszości narodowe, aby cieszyli się szacunkiem i pomocą we wszystkich krajach świata.
4. Szczególną miłość mamy okazywać samotnym. Prośmy za sieroty i wdowy, aby dobroć ludzka pomogła im znieść trudne sytuacje życia.
5. Jesteśmy wezwani do pomocy ubogim. Prośmy, aby ich położenie życiowe nie było wykorzystywane przez lichwiarzy i pracodawców.
6. Mamy także okazywać miłość zmarłym. Prośmy więc, aby tym, którzy od nas odeszli, Bóg okazał swą wielką miłość darując im winy i przyjmując do chwały wiecznej.
7. Miłość jest naszym największym obowiązkiem i zadaniem. Prośmy, abyśmy sami starali się wprowadzać w życie miłość Boga i bliźnich.

Ty, który ukochałeś ludzi i dałeś nam największe przykazanie miłości, wysłuchaj nas, obdarz pomocą tych, za których się modlimy i rozpal nasze serca prawdziwą miłością do Ciebie, naszego Boga i do bliźnich, naszych braci. Przez Chrystusa Pana naszego.

Przed prefacją

Bóg nieustannie okazuje nam miłość, o niej poucza i do niej prowadzi. Oświeceni słowem Ewangelii dziękujemy za miłość Boga okazaną nam w Jezusie Chrystusie umarłym i zmartwychwstałym. Dziękujemy za miłość, jaką okazują nam nasi bracia chrześcijanie.

Przed rozesłaniem

Człowiek jest z natury egoistą, ale Chrystus daje nam dość siły, abyśmy umieli przełamywać siebie i nauczyli się prawdziwie kochać Boga i bliźnich. Niech błogosławieństwo, którym kończymy tę ofiarę, pomoże nam wypełnić największe przykazanie miłości, aby nasze chrześcijaństwo nie było tylko z nazwy, ale zostało potwierdzone przez całe nasze życie.