Komentarze do liturgii - 3. niedziela zwykła (B)

WPROWADZENIE DO LITURGII

Dlaczego pomimo 2000 lat świat wciąż ma problem z chrześcijanami? Dlaczego wyznawcy Jezusa wciąż drażnią ludzi? Dlatego, że chrześcijanin żyjąc tu na ziemi twardo po niej stąpa, a jednocześnie, za swoim Panem, podąża ku nowemu niebu i nowej ziemi.

Tęsknota za tym, by już spocząć na dłoniach naszego Ojca, nie przeszkadza nam, by jeszcze tu na szlaku pielgrzymim pracować w kształtowaniu doczesności. Dlatego właśnie, gdy świat zechce sprawdzić naszą wierność to z taką łatwością wielu chrześcijan oddaje swoje życie w imię Miłości Boga.
Chrystus nas wezwał. Wzbudźmy w swoim wnętrzu akt skruchy, że brakuje nam radykalizmu wiary oraz, że tak często zasypiamy w miłości do Boga.

WPROWADZENIE DO LITURGII SŁOWA

Ludzie, którzy próbują ten świat uczynić gorszym nie biorą sobie dnia wolnego, jakże więc my możemy? Musimy działać bez zwłoki, bo nieprzyjaciel człowieka nie śpi.

Bóg przez usta swojego Kościoła ukaże nam zaraz naglące wezwanie: wstań, idź i głoś! Nie można zwlekać z odpowiedzią na to wołanie. Nie ma już czasu grać na zwłokę, bo „bliskie jest królestwo Boże”. Wzorem rybaków z dzisiejszej ewangelii, którzy natychmiast zostawili wszystko i poszli, odpowiedzmy bez ociągania się na wezwanie pełne miłości, by Jezus nie poszedł dalej bez nas, a my byśmy nie zostali w ciemności swego smutku, zniechęcenia i bierności.

„Przemija bowiem postać tego świata” dlatego nasłuchujmy Bożego wezwania skierowanego do nas i świadomi trudu drogi jaka nas czeka, prośmy z psalmistą: naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami!

MODLITWA WIERNYCH

Bóg jest Miłością, która nieustannie do nas przychodzi i tuli nas do swego Serca, powiedzmy więc Mu o tym, co trapi nasze serca:

1. Za Kościół, by niósł nadzieję tam, gdzie panuje zwątpienie, radość tam, gdzie jest smutek, miłość tam gdzie jej brak
2. Za pełniących odpowiedzialne zadania w Kościele, aby w pełnieniu swych obowiązków byli sługami miłości, sprawiedliwości i pokoju.
3. Za uwikłanych w różne nałogi, którzy nie widzą beznadziejności swego położenia, aby w ich sercu znów zrodziła się wrażliwość i wola walki.
4. Za tych, którzy tej nocy otworzyli oczy na drugiej stronie życia, aby ogarnięci światłem Zmartwychwstania wielbili Boga w wieczności.
5. Za nas samych, którzy przyszliśmy na Ucztę Baranka, by nasza modlitwa zaprowadziła nas do ubogich, krzywdzonych i chorych.

Błogosław nam, Boże, i pozwól nam całkowicie zdać się na Ciebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

PRZED PREFACJĄ

Błogosławmy Pana za to, że nas wezwał, wyciągnął rękę, a teraz jeszcze chce nas nakarmić, by wystarczyło nam sił, w drodze w którą zaraz wyruszymy.

PRZED ROZESŁANIEM

Chrystus nas wezwał, wyciągnął rękę, nakarmił, a teraz nadszedł czas byśmy wyruszyli w drogę; nie jesteśmy jednak na niej sami, ale silni błogosławieństwem Bożej obecności. Idźmy więc i małymi krokami czynić ten świat lepszym. „Odwagi, nie bójcie się, Jam zwyciężył świat!”