Komentarze do Liturgii - Msza św. Wieczerzy Pańskiej

Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczynamy Święte Triduum Paschalne. Te dni to jedno wielkie święto uobecniające największe tajemnice naszego zbawienia. Zebrani wokół Chrystusa będziemy uczestniczyć w wydarzeniu Wieczernika, w Męce na Golgocie i chwalebnym zmartwychwstaniu w noc paschalną.

Dziś wspominamy pamiątkę dnia, w którym “nasz Pan Jezus Chrystus, powierzył swoim uczniom odprawianie sakramentalnej ofiary Ciała i Krwi swojej” i ustanowił sakrament kapłaństwa Nowego Przymierza. Umywając zaś nogi swoim uczniom dał nam przykład prawdziwej miłości wypływającej z Eucharystii. Wymownym symbolem dzisiejszej celebracji jest puste tabernakulum. Jest ono dla nas znakiem, że to właśnie sprawowana we wspólnocie Msza Święta to “źródło i szczyt” naszego życia chrześcijańskiego, z którego wypływają wszystkie inne dobra duchowe przekazywane nam za pośrednictwem Kościoła.

Wejdźmy razem z Jezusem i uczniami do Wieczernika i zajmijmy miejsce za stołem. Utkwijmy nasz wzrok na Jezusie, który „do końca nas umiłował”, i który w swojej ofierze składa Siebie za nas. Zasiada z nami do stołu i mówi: „gorąco pragnę spożyć z wami paschę”.
Za brak szacunku do Eucharystii i wiele razy świętokradzkie przyjmowanie Chrystusa w Komunii świętej przepraszajmy teraz dobrego Boga, licząc na Jego niezgłębione miłosierdzie.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Słowo Boże zapisane na kartach Pisma Świętego posiada życiodajną energię, tak jak Eucharystia. Dlatego Chrystus wypowiadając słowa „To jest Ciało moje”, „To jest Krew moja” daje nam rzeczywiście samego siebie jako złożonego na ofiarę za nasze grzechy Baranka Paschalnego.

„Pamiątka Jezusa” – inaczej mówiąc: wspomnienie uczty paschalnej – nie jest jedynie powtarzana w przyszłych dziejach świata, ale ona odnawia się i uobecnia także dla nas dzisiaj.

Otwórzmy nasze serca, abyśmy mogli w dzisiejszej Liturgii Słowa dostrzec Jezusa, który tak jak kiedyś do uczniów przychodzi i do nas, pochyla się, klęka i umywa moje i twoje stopy.

Po homilii (przed umywaniem nóg)

Napełnieni przyjętym Słowem Bożym przystępujemy do powtórzenia gestu Chrystusa. Będzie to nasze wyznane wiary i złączenie się z Nim w głębokiej postawie służby. Aktu obmycia nóg dokona celebrans, ale my wszyscy będziemy mu w tym towarzyszyć duchowo, ucząc się w ten sposób najważ¬niejszej postawy w naszym życiu chrześcijańskim.
Przed prefacją

Złóżmy nasze dziękczynienie Bogu Najwyższemu za dar Eucharystii i kapłaństwa Nowego Przymierza, przez który umacnia nas na drogach swojego królestwa.

Po Modlitwie po Komunii świętej

W uroczystej procesji przeniesiemy Najświętszy Sakrament do Ołtarza Adoracji. Pragniemy uczcić Jezusa naszego Pana osamotnionego przed męką Bądźmy przy Jezusie Chrystusie, który przygotowuje się na śmierć.

Modlitwa powszechna

Przez Jezusa Chrystusa, który nas do końca umiłował i samego siebie wydał za nasze grzechy, zanieśmy do miłosiernego Ojca w niebie nasze modlitwy.

1. Za święty Kościół powszechny, aby pod przewodem gorliwych pasterzy prowadził wszystkich ludzi do pełni miłości. Ciebie prosimy.
2. Za Ojca Świętego, biskupów, kapłanów i diakonów, aby swoim świadectwem wiary pociągali wątpiących do przyjęcia Pana. Ciebie prosimy.
3. Za powołanych do służby kapłańskiej, aby formacja w seminarium była dla nich czasem dobrego przygotowania się do przyszłej posługi. Ciebie prosimy.
4. Za zmarłych kapłanów, aby przez ofiarę Chrystusa, którą uobecniali tutaj na ziemi, dostąpili udziału w uczcie niebieskiej. Ciebie prosimy.
5. Za nas sprawujących tę Najświętszą Ofiarę, abyśmy swoimi czynami ukazywali Bożą miłość rozlaną w naszych sercach. Ciebie prosimy.

Ojcze nieskończenie dobry, spełnij prośby błagającego Cię ludu i przez tę Eucharystię, która jest Ucztą miłości, umocnij go swoimi darami. Przez Chrystusa, Pana naszego.