Posługa i formacja ministrantów ołtarza

Na stanowiący ośrodek liturgii ołtarz ministranci przynoszą kielich z korporałem, puryfikaterzem i palką, a gdy nie ma procesji z darami, także z pateną. Ponieważ kielich ma być przykryty welonem, zdejmują go jeszcze przy kredensie. Ale usługujący powinni też znać wymowę tego znaku, który naczynia liturgiczne i to, co się z ich użyciem dokonuje, otacza jakąś tajemnicą. Trzeba by przypomnieć im niedawne jeszcze czasy, gdy naczyń liturgicznych nie mógł dotykać ktokolwiek. Dlatego warto posługujących przy ołtarzu od pierwszych chwil uczyć, by wielkim szacunkiem otaczali kielich, patenę i inne naczynia. By wynosząc je przed Mszą na kredens, nie kładli na nich niczego innego, ani niczego innego przy okazji nie nieśli.

Po oddaniu czci ołtarzowi przez pokłon ministranci rozkładają na środku korporał, którego nie należy już w widoczny sposób poprawiać czy przekręcać. Warto na pewno, prócz wyuczenia trudnych dla dzieci nazw kolejnych elementów "bielizny ołtarzowej" wskazać im wymowę ich białego koloru i nieskazitelnej czystości, oraz przybliżyć ich funkcje, a nawet sposób postępowania z "zabrudzonym" puryfikaterzem czy korporałem.

Pusty kielich powinien znaleźć swoje miejsce z boku ołtarza, przykryty puryfikaterzem. Dopiero na tak przygotowany ołtarz "przynosi się dary na ofiarę".

Najlepiej, żeby odbyło się to w formie procesji z darami, choć postulat ten wciąż nie znajduje dostatecznego zrozumienia. Tu otwiera się wielkie pole zaangażowania dla scholistek, które przeżywają formację równolegle z ministrantami ołtarza. Warto włączyć je w przygotowanie procesji z darami i jej przebieg, a przede wszystkim, tak jak ministrantów, dokładnie zapoznać ze znaczeniem tych posług. Mogą one również pełnić przy procesji służbę ładu, pilnując darów przed przyniesieniem do ołtarza i dbając o możliwość przejścia procesji.

Także ministranci ołtarza w czasie procesji z darami mają swoje zadania. Mogą pomagać celebransowi w przyjmowaniu darów, pamiętając przy tym, by wszystkie prócz chleba i wina składać w odpowiednim miejscu poza stołem eucharystycznym. Chleb i wino do Eucharystii wręczają celebransowi, który sam zanosi je na ołtarz.

Ale najczęściej, w dni powszednie, a w wielu parafiach po prostu przez cały rok, ministranci uczestniczą we Mszach, które nie są ubogacone znakiem procesji z darami. Wtedy ich zadania stają się jeszcze bardziej odpowiedzialne. Bo ministranci podający celebransowi patenę z chlebem oraz wino i wodę stają się w pewien sposób przedstawicielami wiernych. To ich przejście od kredensu do ołtarza trzeba potraktować także jako procesję z darami. Nie należy więc z tego przejścia rezygnować, przygotowując już przed Mszą ampułki na ołtarzu. Także patenę z chlebem zamiast umieszczać tam już w czasie przygotowania kielicha ministranci mogą podać przecież kapłanowi tak, żeby dla wszystkich obecnych stało się to wyraźnym znakiem. Wreszcie Wprowadzenie do Mszału przewiduje też możliwość, by już na stoliku nalać wina i wody do kielicha i dopiero wtedy wynieść go na ołtarz.

Skoro więc ministranci ołtarza i scholistki zostają dopuszczeni do tak znaczących zadań, muszą najpierw w cyklu formacji poznać symbolikę chleba i wina oraz procesji z darami. Duchowy wymiar pierwszego roku formacji młodszych ministrantów i członków scholi powinien być związany z tajemnicą ofiary. Wszyscy powinni uczyć się składania siebie w ofierze, wyrażać swoja ofiarę w znakach chleba i wina oraz jednoczyć się z Chrystusem w Jego Najświętszej Ofierze. Przygotowaniem do tego musi być rozwijana u dzieci w całym życiu postawa ofiarna, umiejętność ofiarowania czasu, rezygnacji z przyjemności przez post, czy jałmużnę. Dobrze będzie przybliżyć im tu sprawę postu eucharystycznego oraz tego cotygodniowego w piątek, a szczególnie zwrócić uwagę na te treści w okresie Wielkiego Postu, łącząc go ze zbieraniem choćby symbolicznych ofiar dla najbardziej potrzebujących w parafii.