Duchowość liturgiczna zespołów śpiewaczych

4. Konieczność programu formacyjnego

Wydaje się, że w obecnej sytuacji Kościoła w Polsce, w kontekście wszystkich przemian polityczno - społecznych kolejnych mijających lat od zakończenia aggiornamento, jakim był Sobór Watykański II oraz kiedy obserwujemy spadek dominicantes, jest chyba najwyższa pora, by zająć się formacją wewnętrzną tych, którzy tworzą liturgię w naszych kościołach. Taka formacja jest dziś potrzebą chwili. Wydaje się też, że jest to konsekwencja życia Kościoła, którego najważniejszym dziełem jest "pogłębianie wiary wyznawców Chrystusa i prowadzenie ich do zbawienia", jak stwierdza nowy Katechizm Kościoła katolickiego (por. Mt 28, 19-20; KKK wstęp).

Prawdopodobnie w każdej diecezji w Polsce, a może jeszcze bardziej w poszczególnych parafiach istnieją swoiste programy duszpasterskie dla zespołów śpiewaczych. Ciekawe byłoby dotarcie do takich właśnie materiałów, zebranie ich i stworzenie jednego, spójnego i przemyślanego sposobu formacji dla chórów i schól liturgicznych. Aby był to program całościowy, należałoby powołać grupę reprezentatywną dla wszystkich kategorii, reprezentantów zespołów śpiewaczych biorących udział w liturgii, ale także specjalistów z dziedziny duchowości. I co więcej, program winien być tak przemyślany, by nie stał się jeszcze jednym, ale martwym dowodem, że coś próbowano w tej kwestii zrobić, lecz jak to bywa w życiu, zakończyło się na wielkim zapale. Najważniejsze, byśmy wszystkich tych zespołów nie traktowali instrumentalnie, kiedy członkowie ich potrzebni nam są podczas liturgicznych celebracji, ale byśmy podjęli próbę ich formacji duchowej. Wówczas ich uczestnictwo w liturgii będzie jeszcze bardziej owocne oraz pełne, gdyż będą nie tylko przez śpiew, ale także przez postawę życiową dawać świadectwo swojej pogłębionej wiary.









Artykuł pochodzi z: Anamnesis 34/2003