Bierzmowanie w innych wyznaniach

Konfirmacja - „niesakramentalne bierzmowanie”

Sprawowanemu w Kościele katolickim sakramentowi bierzmowania w Kościołach protestanckich odpowiada konfirmacja. Nie jest to sakrament, ale świadome, publiczne wyznanie wiary, potwierdzające przymierze zawarte z Bogiem w chrzcie.

W Kościele ewangelicko-augsburskim do konfirmacji przystępuje młodzież w wieku 14 lat, przygotowana w trakcie 7-letniej nauki. Obrzęd odbywa się w czasie nabożeństwa, w obecności całego Zboru, czyli lokalnej wspólnoty. Uczestnicy obrzędu potwierdzają przymierze chrztu, wyznają wiarę i składają ślubowanie wierności Bogu i Kościołowi ewangelicko-augsburskiemu. Następnie kapłan wkłada na każdego z nich ręce, modląc się o zstąpienie Ducha Świętego.

Kościół ewangelicko-reformowany do konfirmacji dopuszcza kilkunastoletnią młodzież po ukończeniu specjalnych kursów przygotowawczych. Obrzęd odbywa się w świątyni, w czasie nabożeństwa. Kandydaci składają wyznanie wiary oraz obietnicę jej zachowywania i ślubują wierność Zbawicielowi oraz przyrzekają trwanie we wspólnocie kościelnej i posłuszeństwo Słowu Bożemu.

Zaraz po chrzcie

W Kościele prawosławnym bierzmowania udziela się bezpośrednio po chrzcie (nawet jeśli chrzczone są niemowlęta). Sakrament ten udziela przyjmującemu go darów Ducha Świętego przez namaszczenie ciała świętym krzyżmem, sporządzonym z oleju, wina, około 30 pachnących traw i wonnych olejków (dla podkreślenia bogactwa darów Ducha). Kapłan namaszcza czoło, piersi, oczy, nozdrza, uszy, usta, ręce i nogi, aby uświęcić umysł, serce, pragnienia, zmysły, całość ludzkiego działania i podążania za Chrystusem. Gestowi temu towarzyszą słowa: „Pieczęć daru Ducha Świętego”. Krzyżmo powinno być poświęcone przez biskupa, ale sakramentu może udzielić każdy kapłan.