Różaniec misyjny 2010

Wtorek, 26 października

W rodzinie bardzo trudnym doświadczeniem jest cierpienie bliskiej osoby. Trudno opisać cierpienie Maryi, która widziała jak jej jedyny Syn jest odrzucany, więziony, biczowany, ukoronowany cierniem, wyszydzony, a na końcu umiera na krzyżu. Rozważając tajemnice bolesne, polecajmy Bogu, przez wstawiennictwo Maryi, najboleśniejsze sprawy misji.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

„Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie»” (Mt 26, 40-41).

Jezus wzywa nas do nieustającej czujności i wytrwałości w modlitwie. Bez modlitwy niemożliwa jest miłość w rodzinie, a bez miłości rodzina nie stanie się nigdy świadectwem wiary.

2. Biczowanie Pana Jezusa

„Oto idziemy do Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie” (Mt 20,18-19).

Każdy chrześcijanin zmierza do Jerozolimy niebieskiej. Na drodze tej wspiera nas rodzina, gdzie oczyszcza się nasz egoizm, aby stopniowo rodziła się w nas coraz większa miłość Boga i bliźniego.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

„Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich” (Iz 53, 7).

W dzisiejszym świecie naiwnym nazywany jest człowiek, który nie walczy o swoją rację. Syn Boży przyjął koronę cierniową i obelgi. Aby być świadkiem Miłości, współczesna rodzina chrześcijańska wielokrotnie musi przyjmować niezrozumienie otoczenia i wyszydzenie z powodu wierności Ewangelii.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

„Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11, 29).

Aby rodzina była „Bogiem silna” i mogła wypełniać chrześcijańską misję, nie może pominąć drogi krzyżowej. Tylko idąc z Chrystusem, może pokonywać codzienne trudności i umacniać się w Miłości i komunii z Bogiem i innymi ludźmi.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

„Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12, 24).

Każdy wierzący w Chrystusa ma nadzieję na życie wieczne. Takiej nadziei nie mają ci, którzy nie znają Chrystusa lub o Nim zapomnieli, dlatego potrzebni są świadkowi nadziei. Tymi świadkami mogą być rodziny chrześcijańskie, które wpatrzone w Świętą Rodzinę z Nazaretu, dzień po dniu podążają za Chrystusem aż na Golgotę.