Liturgia czuwania za życie

SCHEMAT HOMILII

1. Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz (Ps 8,5). Od zawsze człowiek pyta się o sens życia.

1. Chrystus, nowy Adam, już w samym objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie… (GS 22).  Tajemnica Bożego Narodzenia, którą będziemy świętować wkrótce, jest wielkim „tak” Boga dla życia człowieka. Syn Boży, przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem. (GS 22) Urodzony z Maryi Dziewicy, stał się prawdziwie jednym z nas. (GS 22).

1. Obecnie w sposób szczególny Kościół poczuwa się do obowiązku użyczenia z tą samą odwagą swego głosu. W ten sposób jest stanowczym i jednoznacznym potwierdzeniem wartości ludzkiego życia i jego nienaruszalności, a zarazem żarliwym apelem skierowanym w imię Boże do wszystkich i do każdego: szanuj, broń, miłuj życie i służ życiu — każdemu życiu ludzkiemu! (EV 5).

1. Bronić życia i umacniać je, czcić je i kochać — oto zadanie, które Bóg powierza każdemu człowiekowi (EV 42). To prawo i obowiązek każdego człowieka. Podmiotem niezastąpionym tego prawa i zadania jest rodzina, która jest „sanktuarium życia”.

1. To zadanie streszcza się w celebrowaniu Ewangelii Życia podczas modlitwy osobistej, liturgii oraz celebrowaniu sakramentów. Przede wszystkim jednak celebrowanie Ewangelii Życia powinno się realizować w życiu codziennym jako dar za samego siebie. (por. EV 83-86, 87-91). Szczególnym tego momentem jest zadanie promowania kultury życia, gdzie lud życia (por. 78-79) w swej różnorodności jest wezwany do służby społeczeństwu.

1. Modlitewne czuwanie dla poczętego życia ma być krzykiem całej ludzkości, który się wznosi do Boga Ojca, dawcy wszelkiego dobra, aby każde życie ludzkie było szanowane, chronione i kochane.