Dziękuję że mnie chronisz

Naszą pomocą jest nasz Pan i Stwórca

Gdyby Pan nie był po naszej stronie,
gdy ludzie przeciw nam powstali,
wtedy pochłonęliby nas żywcem,
gdy gniew ich przeciw nam zapłonął.

Wówczas zatopiłaby nas woda,
potok by popłynął nad nami,
wówczas potoczyłyby się nad nami
wezbrane wody.

Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sidła ptaszników,
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana,
który stworzył niebo i ziemię.

Dziękuję, Panie, że nie chronisz

Trudno mi dziś powtarzać słowa psalmisty. Nie dlatego, że uważam, iż kiedyś o mnie zapomniałeś, Panie. Przeciwnie. Chyba nigdy nie miałem przeciwko sobie potężnych i możnych wrogów. A jeśli ich miałem, to nic o tym nie wiedziałem. Pomogłeś mi, zanim zdążyłem się zorientować, że mi pomagasz.

Wiem, że ludzki gniew potrafi zniszczyć. Spalić jak gwałtowny ogień, zatopić jak wezbrana woda. Ale znam to tylko z opowiadań. Dziękuje, że nikt na mnie aż tak nie nastawał.

Wiem, że kiedyś pomogłeś mojej ojczyźnie. Byliśmy faktycznie jak ptaki złapane w sieć. A Ty roztropnie tak natchnąłeś ludzkie serca, że wolność zdobyliśmy bez rozlewu krwi. Należę chyba do jedynego w historii pokolenia, które za wolność i niepodległość nie musiało płacić morzem krwi. Dziękuję Ci za to.