Zaanurzeni w wieczność

Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi! (2 Kor 13, 13).

Liturgia Niedzieli Trójcy Przenajświętszej prowadzi nas do odkrywania prawdziwego obrazu Boga. Ojciec, Syn i Duch Święty włączają nas w swoje życie wewnętrzne przez sakrament chrztu. Dzięki temu stajemy się dziećmi i przyjaciółmi Boga oraz wspólnotą uczniów, którzy mają głosić Jego wielkie dzieła.

Trójca to nowość, nowe życie, „ziemia obiecana”, nowy oddech, który daje siłę do tego, aby żyć, a nie tylko wegetować. Bóg Trójjedynej miłości nie tylko jest tajemnicą, ale nią cały czas pozostanie. Stąd warto zatrzymać się nad nią, zastanowić i w ciszy serca dziękować Ojcu za dar Syna, którego posłał na świat w mocy swojego Ducha. Wiara bowiem w Syna prowadzi do zbawienia, ocalenia, życia wiecznego. Nie ta deklarowana, ale przezywana, której punktem dojścia jest umiejętność kochania Boga i bliźniego.

„Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, Bogu, który jest i który był, i który przychodzi”.

Myśl Benedykta XVI

Jezus został wyniesiony po prawicy Ojca i posłał nam swego Ducha na odpuszczenie grzechów. Jezus Chrystus jest bowiem doskonałym objawieniem Trójcy Świętej i „nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12) (Nawiedzenie Grobu Pańskiego, 15.05.2009).

Franciszkańska Szkoła Muzyki i Liturgii Trójco Święta, jasności