Dziękuję za te piękne i mądre słowa.

Tak. Duchowość wzrasta w człowieku z każdym dniem. U minie to był bardzo długi, mozolny proces poszukiwania. Nie wiem, czemu nie mogłem się przybliżyć ani na centymetr więcej do miłości Bożej. Tak bardzo pragnąłem, może świat otaczający mnie rozpościerał przeze mną równoległą rzeczywistość, która nijak się miała do oferowanej prze Boga? Wiem, że nie można od razu stać się świętym. Droga do Boga to podążanie za ledwo palącym się światełkiem w ciemności. Bardzo rzadko zdarza się, że dzieje się to przez rozbłysk, iluminescencę światła. Najczęściej to właśnie ten nikły płomyk, rozpala się w nas coraz mocniej i mocniej, aż wreszcie możemy powiedzieć o sobie, ze jesteśmy wierzący. To długi proces. Ale nagroda jest przeogromna. Trzeba ufności. Takiej, jaką ma małe dziecko, które patrzy się na mamę i tatę jak na wyrocznie. Wie, że oni są jego opiekunami i chcą dla niego tylko dobrze. Nie zadaje ciągle pytań tylko im po prostu ufa. Takiego dziecięctwa Bożego oczekuje od nas Pan Bóg i taka postawa jest chyba kluczem do nowych narodzin i odkrycia nowej rzeczywistości.
Jeszcze jedna myśl, apropos uzdrawiania ciała przez Jezusa. Jest taka ewangelia o tym jak Pan Jezus uzdrowił kilku trędowatych. Tylko jeden przyszedł za to podziękować. Tylko ten wg. Jezusa został prawdziwie uzdrowiony. Myślałem, dlaczego, przecież wszyscy zostali uleczeni. Otóż dla Pan Boga, jakkolwiek to nie zabrzmi, nie jest istotny nasz stan fizyczny. Nawet, gdy jesteśmy chorzy fizycznie to nadal tylko sprawa ciała - czyli zupełnie drugorzędna. Ważne jest abyśmy mieli zdrową duszę. Jeden z uzdrowionych, wyraził swoją wiarę dziękując za łaskę, którą mu okazał Chrystus. Dlatego został uznany za prawdziwie uzdrowionego. Wierzący, bowiem, jest ten, kto dziękuje, nie ten, kto prosi. Ilu ludzi się modli w obliczu tragedii a ilu przychodzi w maju na nabożeństwo majowe? Zatem słowo „dziękuję” wyraziło u tego człowieka wiarę, co stanowiło o jego „wyzdrowienie” – cud ten uzdrowił jego duszę, to co się stało z jego ciałem nie miało zupełnie znaczenia – dlatego został uznany za prawdziwie uzdrowionego. Inni, choć zasklepiły się im rany, nadal pozostają chorzy.