Baszan

(hebr., „ziemia równa, miękka")

stosunkowo równy, bardzo żyzny, obfitujący w zboże płaskowyż w południowej Syrii, rozciągający się od Jarmuku do stóp wzgórz Gileadu. Kraina obejmowała też Dżabal Duruz, „góry Baszanu o wielu szczytach" (Ps 68,16) aż po Salka (hebr. Salicha; Pwt 3,10; Joz 12,5; 13,11; 1 Krn 5,11). W czasach przedizraelskich (przed ok. 1250 r. przed Chr.) jako terytorium króla Oga (Lb 21,33; 32,33; Pwt 1,4; 3,4; Joz 9,10; Ne 9,22) Baszan obejmował bliżej nieokreślony region Argob (1 Krl 4,13), prawdopodobnie na południowym wschodzie. Tłuste byki i krowy Baszanu stały się przysłowiowe (Ps 22,12; Am 4,1), a także barany, jagnięta i kozy, „wszystkie tuczne Baszanu" (Ez 38,18).Wielkie drzewa Baszanu (Iz 2,13; Ez 27,6) mogły pochodzić z gór.

(za: EB)