Błogosławieństwo

(beatitudo - ogłoszenie szczęśliwości; beati sunt - są szczęśliwi).

Ogłaszanie ludzi szczęśliwymi dzięki pomocy Bożej znajdujemy w Starym Testamencie na końcu Księgi Powtórzonego Prawa.

Jest to formuła liturgiczna kończąca uroczyste odczytanie Prawa ludowi. Dwa chóry lewitów czytały: jeden błogosławieństwa (głoszenie szczęśliwości) tych, którzy będą wypełniać Prawo Boże, drugi zaś głosił groźby kary i nieszczęść dla tych, którzy nie będą go przestrzegali.
Te błogosławieństwa i groźby dotyczyły dóbr ziemskich, doczesności: długości życia, dobrobytu lub nędzy, zwycięstw nad wrogami lub klęsk. Dotyczyły one przede wszystkim całego ludu, a w następnej kolejności jednostek.

(za: Gość Niedzielny Nr 22/2002)