Bóg Ojciec

W starożytnych religiach ludów sąsiadujących z Izraelem bogowie byli często nazywani ojcami narodów lub królów. Na przełomie trzeciego i drugiego tysiąclecia przed Chrystusem sumeryjski władca Gudea z Lagasz modlił się do miejscowej bogini Gatumdu: „Nie mam matki - ty jesteś moją matką, nie mam ojca - ty jesteś moim ojcem (...) tu mnie zrodziłaś w świątyni”.

W porównaniu z religiami pogańskimi wcześniejsze teksty Starego Testamentu rzadko nazywają Boga ojcem. Dopiero w księgach zredagowanych pod koniec okresu monarchii oraz w literaturze prorockiej po niewoli babilońskiej określenie to pojawia się częściej. Bóg nazywany jest ojcem w tekstach, które są modlitwą, błaganiem ludu lub proroka, albo nawiązujących do modlitwy. Odwołując się do Bożych uczuć ojcowskich, prorocy proszą, aby Bóg wysłuchał błagań ze względu na pamięć o dawnych zbawczych czynach i dobrodziejstwach, a zwłaszcza ze względu na swoje miłosierdzie (por. Iz 63,7-19).

Nazywając Boga ojcem, Stary Testament nie chce powiedzieć za przykładem ludów ościennych, że naród i poszczególni ludzie mogą się szczycić pokrewieństwem z prawdziwym Bogiem. Bóg jest jeden i jego natura jest niepodzielna.

(za: Gość Niedzielny Nr 24/2003)