Społeczność miłośników liturgii

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 4 z 5 Następna strona Ostatnia strona

Znak nadziei: Kościół

Oblubienica w drodze. Niekiedy gubiąca z oczu cel, buntująca się przy wodach Meriba, upadająca jak Dawid, przynaglana głosem oślicy Balaama, w przygodnym towarzyszu drogi odkrywająca Pana, zachęcającego do kontynuowania pielgrzymki

Nadzieja karmiąca się wiarą

Krocząc drogą adwentową można odkryć prawdziwe oblicze chrześcijańskiej nadziei. Jej pokarm stanowi wiara, która otwiera nas na Boga i pozwala spojrzeć na świat w Jego świetle.

Słowo nadziei: obdarzeni, przeznaczeni

Obdarzeni łaską, przeznaczeni dla Boga, ci, którym dano usłyszeć słowo prawdy. Oto słowa, które nazywają rzeczywistość. Przylegają do naszego życia niczym zasłyszane w dzieciństwie indiańskie imiona.

Znak nadziei: święci

Czym zwykłego śmiertelnika ma porwać, zachwycić i zachęcić do naśladowania ktoś, kto już w łonie matki pościł w piątki?

Nadzieja karmiąca się miłością

Obok wiary, nadzieja karmi się również miłością, której wzorem jest dla chrześcijanina Jezus. On uczynił swoje życie darem dla innych i służbą, bo do końca nas umiłował.

Słowo nadziei: zaprawdę

Liturgia nas zakotwicza, pozwala przetrwać. Oddziela to, co miałkie, od tego, co istotne. Pokazuje, że tradycja to siła, moc przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Znak nadziei: liturgia

Teraz, gdy Pan dokonał dzieła zbawienia, wyznającym swoją niegodność liturgia odpowiada słowami Apokalipsy: „Błogosławieni wezwani na ucztę Baranka” (Ap 19,9).

Znak nadziei: Matka Pana

Skoro jest Matką Chrystusa, Matką Odkupiciela, Matką Pana, także jest Matką Tego, który jest naszą nadzieją – Matką nadziei.

Małe i większe nadzieje

Stopniowalność wydaje się być w życiu pomocą w dostrzeżeniu hierarchii ważności. Podobnie dzieje się w odniesieniu do nadziei, która kierunkuje nas ku przyszłości.