Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, rok C (Dz 10,34a.37–41; Kol 3,1–4 lub 1 Kor 5,6b–8; J 20,1–9)
Triumf Niedzieli Palmowej, poświecenie gałązek. Męka Pańska. Śmierć. Zmartwychwstanie. To bardzo trudne. Jak włączyć w przeżywanie i zrozumienie tych dni dzieci? Po prostu włączyć.
Zaskoczenie tych którzy wybrali, przylgnęli całym sercem... I zaskoczenie odartych ze wszystkiego...
W końcu ulga, że się dokonało, radość... Święta są także po to, aby zobaczyć. Aby być przy tym, aby osobiście przy tym być – jak biegnący do grobu apostołowie.
O pokój dla Iraku i wszystkich regionów świata zaapelował Jan Paweł II w orędziu wygłoszonym na zakończenie Mszy św., której przewodniczył w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego przed Bazyliką św. Piotra w Watykanie.
Święta Zmartwychwstania Pańskiego to najważniejsze dni w roku liturgicznym. Mówi się o nich „święto świąt” – są przypomnieniem i uobecnieniem tego, że Chrystus umarł i zmartwychwstał, aby nas zbawić.
Eucharystia nie jest prywatną modlitwą ani samym tylko doświadczeniem duchowym, ale jest "pamiątką", a więc gestem, który aktualizuje i uobecnia śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Przypomniał o tym Franciszek w rozważaniach przed modlitwą Anioł Pański w niedzielę 16 sierpnia.
Szczególne miejsce w tajemnicy chrześcijańskiego czasu zajmuje niedziela. Obchodzimy ją uroczyście jako „pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na Apostołów Ducha Świętego”. To określenie dnia Pańskiego staje się okazją do refleksji nad jego znaczeniem.
Uwzględniają czytania i antyfony mszalne.
… choć do jednego celu.