Papieskie intencje na wrzesień

Jak co miesiąc, Ojciec Święty poleca modlitwom wiernych dwie intencje: ogólną i misyjną. Pierwsza z nich to: „Aby postępowanie polityków cechowały zawsze uczciwość, prawość i umiłowanie prawdy”. Głęboką refleksję nad prawem i polityką Benedykt XVI podjął, przemawiając przed rokiem, 22 września 2011 r., w niemieckim parlamencie:

„Polityka musi być działaniem na rzecz sprawiedliwości i tworzeniem w ten sposób podstawowych przesłanek dla pokoju. Oczywiście polityk będzie szukał sukcesu, bez którego nie byłoby możliwe skuteczne działanie polityczne. Sukces podporządkowany jest jednak kryterium sprawiedliwości, woli przestrzegania prawa i znajomości prawa. Sukces może również omamić, otwierając drogę do zafałszowania prawa, do niszczenia sprawiedliwości. «Czymże są więc wyzute ze sprawiedliwości państwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?» — powiedział kiedyś św. Augustyn (De civitate Dei, IV, 4, 1). My, Niemcy, wiemy z własnego doświadczenia, że słowa te nie są czczymi pogróżkami. Przeżyliśmy odłączenie się władzy od prawa, przeciwstawienie się władzy prawu, podeptanie przez nią prawa, tak iż państwo stało się narzędziem niszczenia prawa — stało się bardzo dobrze zorganizowaną bandą złoczyńców, która mogła zagrozić całemu światu i zepchnąć go na skraj przepaści. Służba prawu i walka z panowaniem niesprawiedliwości jest i pozostaje podstawowym zadaniem polityka”.

Ojciec Święty poleca nam też intencję misyjną. We wrześniu mamy się modlić, „aby we wspólnotach chrześcijańskich wzrastała gotowość do ofiarowania misjonarzy, kapłanów i wiernych świeckich, a także konkretnych zasobów Kościołom uboższym”. Papież często wzywa do takiego zaangażowania. Szczególną do tego okazją jest doroczny Dzień Misji (Światowy Dzień Misyjny) i przygotowujące do jego obchodów orędzie.

Sprawie tej Benedykt XVI poświęcił w znacznej mierze swe misyjne przesłanie sprzed trzech lat. Przypomniał, że Kościół powszechny musi być odpowiedzialny za głoszenie Ewangelii wszystkim narodom. Cały Kościół ma się angażować w misję ad gentes. Winna ona stanowić priorytet planów duszpasterskich każdego Kościoła lokalnego.

Ojciec Święty zachęcił, by Papieskie Dzieła Misyjne „zapewniały animację, formację misyjną i pomoc gospodarczą młodym Kościołom”. Podkreślił, że „za pośrednictwem tych instytucji papieskich dokonuje się w sposób widzialny wspólnota między Kościołami, z wymianą darów, we wzajemnej trosce i we wspólnym planowaniu misyjnym”. Przypomniał, że „Kościół lokalny wysyła swych misjonarzy i misjonarki, aby przekraczali własne granice”. Prosił zatem wszystkich katolików „o modlitwę do Ducha Świętego, aby umacniał w Kościele zamiłowanie do misji szerzenia Królestwa Bożego oraz wspierania misjonarzy, misjonarek i wspólnot chrześcijańskich zaangażowanych na pierwszej linii w tej misji, niekiedy w środowiskach wrogich i w prześladowaniach”. Wezwał też „do dawania widzialnego znaku wspólnoty między Kościołami przez pomoc ekonomiczną, zwłaszcza w okresie kryzysu, jaki przeżywa ludzkość, aby młode Kościoły lokalne były w stanie oświecać ludy Ewangelią miłości”.

Do tematyki orędzia Papież powrócił w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański 18 października 2009 r. w słowach:

„Światowy Dzień Misyjny dla każdej wspólnoty kościelnej i dla każdego chrześcijanina stanowi silne przypomnienie o zaangażowaniu na rzecz głoszenia i dawania świadectwa Ewangelii wobec wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy jeszcze jej nie znają. Pragnę wspomnieć misjonarzy i misjonarki – kapłanów, zakonników, zakonnice i wolontariuszy świeckich – którzy poświęcają swoje życie, by nieść w świat Ewangelię, podejmując również niewygody i trudności, a czasem nawet znosząc autentyczne prześladowania. Dziękuję Papieskim Dziełom Misyjnym za cenną posługę, jaką oddają ożywieniu i formacji misyjnej. Wzywam też wszystkich chrześcijan do dzielenia się materialnie i duchowo, by pomóc młodym Kościołom w krajach najuboższych”.