Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.
więcej »Ogólna: „Aby biskupi, kapłani i wszyscy słudzy Ewangelii dawali odważne świadectwo wierności ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu Panu”. Misyjna: „Aby Kościół pielgrzymujący na ziemi był promiennym światłem narodów”.
Jak co miesiąc, Ojciec Święty poleca modlitwom wiernych dwie intencje: ogólną i misyjną. Pierwsza z nich to: „Aby biskupi, kapłani i wszyscy słudzy Ewangelii dawali odważne świadectwo wierności ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu Panu”.
Papież często spotyka się z duchowieństwem i innymi ludźmi, którzy są zaangażowani w głoszenie Ewangelii. Nieraz przypomina im potrzebę wiernego świadectwa. Mówił o tym 12 maja 2010 r w Fatimie na nieszporach dla księży, zakonników, seminarzystów i nowych ruchów kościelnych. Przypomniał, że główną troską każdego chrześcijanina, a tym bardziej osób poświęconych służbie Bożej, musi być wierność wobec własnego powołania. Jest ona wyrazem „konsekwentnej, prawdziwej i głębokiej miłości do Chrystusa Kapłana”.
Ojciec Święty przytoczył słowa swego poprzednika, Jana Pawła II, z listu apostolskiego Novo millennio ineunte: «Skoro chrzest jest prawdziwym włączeniem w świętość Boga poprzez wszczepienie w Chrystusa i napełnienie Duchem Świętym, to sprzeczna z tym byłaby postawa człowieka pogodzonego z własną małością, zadowalającego się minimalistyczną etyką i powierzchowną religijnością» (31). Dalej Benedykt XVI powiedział:
„Niech spłynie na was wszystkich obfita łaska, byście z radością przeżywali konsekrację i dawali świadectwo wierności kapłańskiej opartej na wierności Chrystusa. To wymaga, oczywiście, prawdziwie bliskiego obcowania z Chrystusem w modlitwie, bowiem właśnie głębokie i intensywne doświadczenie miłości Pana doprowadzi kapłanów i osoby konsekrowane do tego, by odpowiadali na Jego miłość w sposób wyłączny i oblubieńczy. To życie w szczególnej konsekracji zrodziło się jako przypominanie Ewangelii ludowi Bożemu. Ukazuje ono, poświadcza i głosi całemu Kościołowi ewangeliczny radykalizm i nadejście Królestwa. Istotnie, drodzy zakonnicy i zakonnice, przez gorliwą modlitwę, ascezę, rozwijanie życia duchowego, działalność apostolską i misyjną zmierzacie do niebieskiego Jeruzalem. Jesteście zapowiedzią Kościoła eschatologicznego, kontemplującego wytrwale i z umiłowaniem swojego Boga, który jest Miłością. Jakże potrzebne jest dzisiaj to świadectwo!”.
Papież poleca nam też intencję misyjną. W listopadzie mamy się modlić, „aby Kościół pielgrzymujący na ziemi był promiennym światłem narodów”. To misyjne zadanie Kościoła, które dotyczy wszystkich ochrzczonych, Benedykt XVI nieraz przypomina. Tak mówił o nim podczas swej ubiegłorocznej podróży do Niemiec 24 września 2011 r. we Fryburgu Bryzgowijskim:
„Czujemy prawdę słowa Chrystusa, który mówi, że miasto znajdujące się na górze nie może pozostawać ukryte. Świeca może dawać światło tylko wtedy, gdy pochłania ją płomień. Byłaby bezużyteczna, gdyby płomień nie trawił wosku. Pozwólcie, aby Chrystus płonął w was, nawet gdyby mogło to niekiedy oznaczać ofiarę i wyrzeczenie. Nie lękajcie się, że możecie coś stracić i zostaniecie na końcu, że tak powiem, z pustymi rękoma. Odważnie wykorzystujcie swe zdolności i dary dla dobra królestwa Bożego i ofiarujcie samych siebie jak wosk świecy, aby przez was Pan rozświetlał ciemności. Śmiało stawajcie się płonącymi świętymi, w których oczach i sercach jaśnieje miłość Chrystusa i którzy w ten sposób niosą światło światu. «Wy jesteście światłem świata». Gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość!”.