Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Pan sam da wam znak (Zwiastowanie Pańskie: Iz 7,10-14; Ps 40; Hbr 10,4-10; J 1,14ab; Łk 1,26-38; Poniedziałek 2 tyg. Wielkanocy: Dz 4,23-31; Ps 2; Kol 3,1; J 3,1-8)

Przed kilkoma dniami trafiłem na dziwną i dość żenującą - jak na okoliczności - dyskusję. Rozmówca twierdził, że wysłuchanie modlitw milionów ludzi będzie dla niego znakiem prawdziwości ich wiary i dowodem na istnienie Boga. Pomijam argumenty przytaczane przez strony, bo one dziś akurat nie są już ważne. Istotny jest ciąg dalszy, jaki nastąpił wczoraj.

Gdy wracałem od mamy, w radio toczyła się jedna z wielu poważnych rozmów. Zaproszeni goście opowiadali o swoich przeżyciach na Placu Piłsudskiego. Dzwonili słuchacze. Między innymi pewna kobieta. Chociaż ostatnimi laty była daleko od Kościoła, poruszyła ją wieść o śmierci papieża. Nie potrafiła wyrazić, co czuje. Nie mogła znaleźć ukojenia. Wyszła z domu. Na ulicy niemalże spontanicznie włączyła się w strumień ludzi, zmierzających w jednym kierunku. Po raz pierwszy od sześciu lat przekroczyła progi świątyni. Kapłan mówił o Bogu, który nie posłał swojego Syna na świat, by człowieka potępił, ale po to, by go zbawił. O cywilizacji miłości, której orędownikiem był Jan Paweł II. W tym momencie odkryła, że dla tej miłości warto żyć. Powierzyła swoje życie Jezusowi. Wyszła odmienionym człowiekiem. Jest wdzięczna papieżowi, że już po śmierci pokierował jej życiem.

„Pan sam da wam znak” – mówi dziś do nas prorok Izajasz. Ale nie w sposób przez nas oczekiwany i nie w miejscu, w którym się spodziewamy.

Modlitwa poranna

Maryjo, cała przejrzysta!
W Tobie i przez Ciebie Bóg do nas mówi.
Wyproś nam serce proste,
napełnij nas Twoją radością.
Dziewico mówiąca F i a t i śpiewająca M a g n i f i c a t,
uczyń nasze serca tak przejrzystymi jak Twoje.

Maryjo, cała pokorna, ukryta w tłumie, otoczona tajemnicą,
pomóż nam nieść światu Dobrą Nowinę
i zanurzyć się w tajemnicę Chrystusa;
abyśmy mogli dzielić się Nim z naszymi braćmi.

Maryjo, cała wierna,
Ty bez przerwy szukałaś oblicza Pana,
Ty przyjęłaś Jego tajemnice
i rozważałaś ją w sercu swoim.
Ty żyłaś zgodnie z tym, w co uwierzyłaś,
i byłaś wzorem stałości w próbie
i w uniesieniu radości.
Pomóż nam być wiernymi naszym zobowiązaniom,
być dobrymi i wiernymi sługami Twego Syna
aż do ostatniego dnia naszego życia na ziemi. Amen.

(Jan Paweł II, Tekst złożony z trzech modlitw papieża)