Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Nie nazywał swoim (Dz 4,32-37; Ps 93; J 3,15; J 3,7-15)

Rozmowa z muzykiem ze sceny chrześcijańskiej. Pytam, czy będziemy mogli wykorzystać fragmenty przygotowywanej właśnie płyty. Ależ oczywiście. A po chwili ciszy słyszę wyznanie. „My właściwie nie traktujemy tego jako nasze. To, co możemy zrobić i co robimy jest darem Bożym. Więc nie należy do nas. Jest dane nam, ale dla innych. Dar zatrzymany traci na wartości. Zwiększy ją tylko wtedy, gdy ‘pójdzie do ludzi’.”

Apostołowie świadczyli „z wielką mocą”. Znaczy nie zawłaszczyli Jezusa egoistycznie dla siebie. Dla własnej doskonałości, własnej świętości, dla budowania legendy o swojej cudownie szczęśliwej przeszłości u boku Pana. Przez trzy lata nauczyli się dawać wszystko, nie nazywając tego swoim. Świadectwo miało moc, bo było dawaniem Jezusa i siebie.

Stoję czasem przed pokusą dawania Jezusa bez dawania siebie. Zrobić co do mnie należy i zamknąć się we własnym świecie. Wówczas bardzo szybko zauważam, jak żyzne pola wokół mnie zamieniają się w słony ugór. Na całe szczęście już wiem, że na nic zda się narzekanie na czasy, brak wiary, materializm, szukanie tajemnych spisków i ukrytych wrogów. Winny jestem tylko ja, którym Boże oddzielił od „moje”, posiał łaskę nie użyźniwszy sobą.

Modlitwa poranna

Ty, Panie, złożyłeś w nasze ręce budowę świata i Kościoła
z Twoją pomocą i w świetle Twego Ducha.
Ty powierzyłeś nam głoszenie Ewangelii
I czekasz na nasz w ubogich, cierpiących, we wszystkich, którzy nas potrzebują.
Tak liczne możliwości otwierają się przed nami,
a zagłusza nas tyle fałszywych i ułudnych głosów.
Twój głos, Panie, jest jak zaproszenie
mocne, choć ciche, miłe choć trudne.
To ono pomaga nam być sobą naprawdę.
Chcemy całkowicie przeżyć radość wraz z odpowiedzialnością – idąc za Twoim wezwaniem.
Chryste Panie, nie dopuść, aby ludzie,
wydarzenia lub idee miały wypaczyć nasze powołanie.
Niech Duch Twój da nam rozeznanie dobrego wyboru
Wedle Twojej woli i dla dobra wspólnego ludzi.
Uczyń nas ludźmi wolnymi i wspaniałomyślnymi,
abyśmy tam, dokąd nas poślesz,
mogli i chcieli oddać się Tobie w naszych braciach i siostrach. Amen.

(Anonimowa modlitwa młodych)