Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Jezus naprawdę zmartwychwstał (Dz 4,1-12; Ps 118; Ps 118,24; J 21,1-14)

Pusty grób, spotkania ze Zmartwychwstałym i doświadczanie na co dzień Jego mocy, odmieniły Apostołów. Z zalęknionych, nierozumiejących, stali się odważnymi głosicielami Dobrej Nowiny o Jezusowym zwycięstwie nad śmiercią. Ludzkie groźby przestały być dla nich straszne. Zrozumieli bowiem, że nawet jeśli stracą swoje życie na tym świecie, Bóg także i ich wskrzesi do nowego życia. Przecież ich Mistrz i Pan poszedł do domu Ojca przygotować im miejsce. Oni zaś, póki są na tym świecie, mają głosić Ewangelię. I pomagać takim jak ów chromy żebrak siedzący u wejścia do świątyni.

Tak przez wieki postępowały pokolenia chrześcijan. Żyjąc w świecie, troszcząc się o to, by był jak najlepszy, głosili prawdę o nowym, wspaniałym i nieprzemijającym. Tej zasadzie był także wierny Jan Paweł II. Nie zapominając o problemach trapiących dziś ludzkość wskazywał jednocześnie na Jezusa Chrystusa – Zmartwychwstałego Odkupiciela człowieka.

Gdy Bóg otwiera Piotrowi naszych czasów drzwi wieczności tym bardziej muszę pamiętać, że ciągle potrzeba siewców Bożego Słowa. Choćby słabych i nieudolnych jak ja. Byle ziarno zostało rozsypane...

Modlitwa poranna

Jezusie zmartwychwstały. Ty swoim uczniom poleciłeś głosić Dobrą Nowinę całemu stworzeniu. Wybrałeś ich, choć po ludzku nie mieli ku temu zbyt wielkich predyspozycji. Wiem, że i ja nie dorastam do wielkości zadania, jakim jest głoszenie Ewangelii. Ale pomogę. Jeśli będzie nas wielu, zdobędziemy dla Ciebie cały świat...