Droga Krzyżowa – Koloseum 2006

Stacja druga
Jezus obarczony Krzyżem

C.: Kłaniamy ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W.: Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

Z Ewangelii według św. Mateusza (27, 27-31)

N. Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc:
G. «Witaj, Królu Żydowski!»
N. Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

ROZWAŻANIE

Podczas Męki Chrystusa rozpętała się nienawiść,
nasza nienawiść, nienawiść całej ludzkości. (Łk 22, 53)
W Męce Chrystusa
naszą złością odpowiedzieliśmy na dobroć,
nasza pycha wybuchła gniewem
wobec pokory,
nasz rozkład dał się odczuć
wobec świetlistej przejrzystości Boga!

I tak my staliśmy się krzyżem Boga!
My głupio zbuntowani,
naszymi absurdalnymi grzechami
wznieśliśmy krzyż naszej niecierpliwości
i naszego niezadowolenia:
stworzyliśmy sobie karę.

Ale Bóg bierze krzyż na swoje ramiona, nasz krzyż,
i rzuca nam wyzwanie potęgą swojej miłości.

Bóg bierze krzyż!
O niezgłębiona tajemnico dobroci!
Tajemnico pokory, która napawa nas wstydem,
że wciąż jesteśmy pyszni!

MODLITWA

Panie Jezu,
wkroczyłeś w ludzkie dzieje
i napotkałeś ich wrogość, bunt wobec Boga,
dzieje oszalałe od pychy,
która stara się przekonać człowieka,
że może przyjmować rozmiary
jak ogrom własnego cienia!

Panie Jezu,
Ty z nami nie walczysz,
ale sam pozwoliłeś się znieważyć przez nas,
przeze mnie, przez każdego!

Ulecz mnie Jezu Twą cierpliwością,
uzdrów Twą pokorą,
przywróć mi wymiar stworzenia
mojego bycia maluczkim... nieskończenie przez Ciebie kochanym!

Wszyscy:
Pater noster, qui es in cælis:
sanctificetur nomen tuum;
adveniat regnum tuum;
fiat voluntas tua, sicut in cælo, et in terra.
Panem nostrum cotidianum da nobis hodie;
et dimitte nobis debita nostra,
sicut et nos dimittimus debitoribus nostris;
et ne nos inducas in tentationem;
sed libera nos a malo.

Duszę jej, co łez nie mieści Cuius animam gementem
Pełną smutku i boleści Contristatam et dolentem
Przeszedł miecz dla naszych win Pertransivit gladius.