Wielki Post 2006 - Opowieści na temat

BRAK OBECNOŚCI

W gwarnym Paryżu, w wielkiej ciżbie ludzkiej, ojciec zgubił małą córeczkę. Szukał jej wytrwale, ogłaszał w prasie, przez radio, ale cóż, wszystko na próżno. Można sobie wyobrazić rozpacz owego ojca po stracie dziecka i to rozpacz zdwojoną strasznymi przeczuciami: co się z dzieckiem stało, czy nie cierpi? Po czterech latach poszukiwania zaszedł przypadkiem do wędrownej budy tanecznej. I tam na scenie... ujrzał swą córeczkę, jak wykonywała różne sztuczki na linie. Nie wytrzymał. Jednym susem znalazł się na estradzie i jak umiał najczulej przemówił: „córeczko”. A ta spojrzała na niego niedowierzająco, nie poznała ojca. Odeszła od niego, będąc małym dzieckiem. Porwano ją. Teraz po krótkim namyśle odparła:

- Mój ojciec? Nie! To jest mój ojciec - wskazała na komedianta, który już znalazł się obok niej, aby jeśli znajdzie potrzeba jej bronić.

Nic nie pomogło. Córka nie wróciła do ojca, nie poznała go, zaparła się go.