Wyobraźnia miłosierdzia: Nagich przyodziać

W Nowym Testamencie w Ewangelii według św. Łukasza nagość przedstawiona została jako następstwo opętania demonicznego: „Gdy wyszedł na ląd, wybiegł Mu naprzeciw pewien człowiek, który był opętany przez złe duchy. Już od dłuższego czasu nie nosił ubrania i nie mieszkał w domu, lecz w grobach.” (Łk 8,27) Po wypędzeniu demonów człowiek ten ubrał się: „Ludzie wyszli zobaczyć, co się stało. Przyszli do Jezusa i zastali człowieka, z którego wyszły złe duchy, ubranego i przy zdrowych zmysłach, siedzącego u nóg Jezusa.” (Łk 8,35) Warto też przywołać scenę, gdy pracujący przy sieciach Piotr, ujrzawszy Jezusa, narzuca na siebie tunikę: „Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze.” (J 21,7)

Jezus też był pozbawiony szat, odarty z ludzkiej godności, wystawiony na pośmiewisko poprzez ubranie w szkarłatny płaszcz, narzucony na biczowane ciało: „Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: «Witaj, Królu Żydowski!» Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.” (Mt 24,26-31); „Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę.” (J 19,23a)

Zakrywanie czyjejś nagości (czasem również własnej) to nie wyłącznie akt fizyczny – podarowanie ubrania. W naszych realiach może być to przede wszystkim troska o czystość w spojrzeniu na drugiego człowieka: „A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.” (Mt 5,28) W trosce o jedzenie i o ubranie też warto zachować umiar: „Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, małej wiary? Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.” (Mt 6,25-32)

Biblia jasno uczy i daje do zrozumienia, że odkrywanie nagości i półnagości nie jest czymś zdrowym i naturalnym, że często prowadzi do upodlenia człowieka. Jezus mówił: „byłem nagi, a przyodzialiście Mnie” (Mt 25,36a) do tych, którzy po śmierci mają być z Nim. Jednak chrześcijanin winien też pamiętać o słowach Apostoła Pawła: „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?” (Rz 8,35), bo: „Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę.” (Hi 1,21)