Pełnia miłości dla niechcianych i serce dla wszystkich

Aby prowadzić swoją akcję, wynajęła dwa pokoje - jeden to szkoła, a drugi dom dla chorych i umierających. 7 Października 1949 nowe zgromadzenie – Sióstr Misjonarek Miłości – zostało zatwierdzone przez arcybiskupa Kalkuty, Ferdinanda Periera, na prawie diecezjalnym. Po odbyciu nowicjatu 12 pierwszych sióstr złożyło pierwszą profesję zakonną 12 kwietnia 1953, a założycielka profesję wieczystą jako misjonarka miłości. „Nie jesteśmy ani pracownikami socjalnymi, ani nauczycielami, ani pielęgniarkami, ani lekarkami, lecz siostrami zakonnymi. Służymy Jezusowi w ubogich. Pielęgnujemy Go, karmimy Go, ubieramy Go, pocieszamy Go w ubogich, w chorych, w sierotach, w umierających."

Służba Jezusowi pod postacią potrzebujących to program Matki Teresy i taki będzie program jej zgromadzenia, który posłała do Rzymu. Reguła ta spodobała się papieżowi, który 7 października 1950 roku zatwierdził nowe zgromadzenie o nazwie Misjonarki Miłości, ze znakiem stroju sari. 1 lutego 1965 zgromadzenie otrzymało zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską. Misjonarki Miłości prowadzą w Indiach i na całym świecie sierocińce, domy dla chorych i umierających. W 1963 Matka Teresa założyła męską wspólnotę czynną Braci Misjonarzy Miłości. W 1968 papież Paweł VI poprosił Matkę Teresę o przysłanie sióstr z jej zgromadzenia do Rzymu, do opieki nad biedakami. W 1976 Matka Teresa utworzyła wspólnotę kontemplacyjną dla sióstr, w 1979 dla braci. Przez całe swoje życie, aż do samego końca, pracowała pomagając ludziom, głosząc i prosząc zawsze o poszanowanie godności drugiego człowieka. Sprzeciwiała się kategorycznie aborcji, eutanazji i antykoncepcji. "Początkowo siostry były troskliwie wychowywane i kształtowane dzięki osobistemu przykładowi Matki, gdy patrzyły, jak obmywała rany, szorowała podłogi i tuliła do serca niemowlęta promieniując przy tym niewyczerpaną energią, czułością i radością. Teraz odwiedzała różne domy tak często, jak tylko mogła, i usiłowała jeszcze do nich pisać, choć coraz częściej przepraszając, że nie uczyniła tego wcześniej (...). Dużymi, okrągłymi literami pisała krótkie listy i notatki, będące później źródłem natchnienia i przewodnikiem dla tych sióstr."

Zgromadzenia i stowarzyszenia założone przez Matkę Teresę:

• Misjonarki Miłości – gałąź aktywna
  
• Misjonarki Miłości – gałąź kontemplacyjna
  
• Bracia Misjonarze Miłości
  
• Ojcowie Misjonarze Miłości
  
• Świeckie Misjonarki Miłości
  
• Cierpiący współpracownicy
  
• Corpus Christi Movement

W 1983 r. otrzymała z całego świata ponad sto próśb o otwarcie domów. W 1985 r. w Nowym Jorku otwarła hospicjum "Dar Miłości" dla mężczyzn chorych na AIDS – trąd Zachodu. W krajach dobrobytu, w wielkich miastach Europy i Stanów Zjednoczonych odkryła kolejne obszary nędzy – ubóstwo duchowe, samotność, poczucie bycia niechcianym. W latach 1990/91 powstały cztery nowe domy w ZSRR – dwa w Moskwie, jeden w Armenii, jeden w Gruzji. W 1990 r. założyła domy w Rumunii i Czechosłowacji. Wreszcie w 1991 r. spełniło się jej marzenie – powstał dom w ojczystej Albanii, która była niegdyś największym bastionem komunizmu w Europie i jej najbiedniejszym krajem.
W 1991 r. założyła w Bengalu Zachodnim dom dla kobiet przebywających w więzieniach za prostytucję, do której zostały zmuszone przemocą lub przekupstwem. Na początku zamieszkało tam 40 kobiet.