Druga prefacja adwentowa

W liturgii słowa w drugiej połowie Adwentu czytamy szereg proroctw, które miały się wypełnić w Nowym Testamencie. Zobaczmy w jaki sposób będzie to przebiegało w roku liturgicznym C.

1. W dniu 17 grudnia czytamy fragment z Księgi Rodzaju 49, 2.8-10 – jest to wyrażona w uroczystym błogosławieństwie zapowiedź przyjścia Mesjasza z pokolenia Judy.
2. W IV niedzielę adwentu (rok C) czytamy fragment z Księgi Micheasza 5, 1-4a, w którym prorok zapowiada narodziny króla Izraela w Betlejem.
3. W dniu 21 grudnia czytamy fragment z Księgi Sofoniasza 3,14-18, który wzywa naród izraelski do radości. Powodem radości jest przebywanie króla Izraela pośród swego ludu. Pośród ciebie, czyli dosłownie: w twoich wnętrznościach (So 3,15.17), co można odnieść do zamieszkania Boga w przybytku (por. Pwt 7,21), w najświętszym miejscu świątyni (por. Iz 12,6).
4. Dnia 23 grudnia czytamy fragment z Księgi Malachiasza 3,1-4; 4,5-6. Jest to zapowiedź przybycia do świątyni Bożego wysłannika - anioła przymierza, który poprzedzi przyjście samego Boga, dokonując oczyszczenia kapłanów, posługujących przy składaniu ofiar. W odniesieniu do Mt 17,9-13 oraz Łk 7,27 proroctwo to jest odczytywane jako zapowiedź Jana Chrzciciela, Poprzednika Mesjasza. Kościół interpretuje je także w sensie mesjańskim oraz dopatruje się jego spełnienia w chwili Ofiarowania Jezusa w świątyni (stąd czytanie Ml 3,1-4 w dniu 2 lutego).
5. W dniu 24 grudnia: czytanie z Drugiej Księgi Samuela 7,11-16, które jest proroctwem wypowiedzianym do Dawida przez Natana: „Tobie... Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom... wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki” (2 Sm 7,11.12-14). Do tych słów nawiązuje archanioł Gabriel w chwili Zwiastowania: „Pan Bóg da Mu tron Jego praojca Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (Łk 1,32n).

I w naszym życiu przeżywamy historię zbawienia. Przecież i nam Bóg daje obietnice, których spełnienia oczekujemy. Bóg odsłania przed nami przyszłość, dużo dalej niż zrobiłaby to jakakolwiek wróżka. Bóg odsłania przed nami wieczność. I my mamy „osobistych” proroków, którzy pomagają nam zrozumieć słowo Boga, które próbuje On wypowiedzieć w naszym życiu, wzywają byśmy się opamiętali, naprostowali swoją ścieżkę, podtrzymują na duchu, gdy wątpimy w spełnienie Bożej obietnicy naszym życiu.

Znamy przecież dobrze to uczucie, kiedy czasami znienacka, w sposób najbardziej niespodziewany uderzają i przemieniają nasze życie czyjeś słowa. Być może dla innych banalne i pospolite, dla nas odkrywcze i tak świeże… że stają się ożywczym powiewem na pustyni naszego serca.