NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI
IV niedziela Adwentu C
Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.
więcej »Tajemnice na nowy wiek
Rozważania wszystkich 20 tajemnic różańca świętego.
- Tajemnice radosne
- Tajemnice światła
- Tajemnice bolesne
- Tajemnice chwalebne
Tajemnice światła
1.Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. (Mt 3,17)
Żydzi przyjmujący chrzest Janowy głośno wyznawali swe grzechy. Nie otrzymywali rozgrzeszenia, ale przyjęcie chrztu z rąk Jana było dla wielu z nich przełomowym krokiem i początkiem przemiany życia. Jezus wchodząc do Jordanu był niewinny. Nie popełnił żadnego grzechu. Nie potrzebował nawet symbolicznego obmycia.
Zbawczy sens wydarzenia nad Jordanem wyjaśnił św. Paweł, pisząc w 2 Liście do Koryntian: „On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą” (5,21). Jezus nie stał się nagle grzesznikiem, ale wziął na siebie ciężar ludzkich win. Uczynił tak, ponieważ jest posłanym przez Ojca umiłowanym Synem Bożym, Odkupicielem, na którego zstąpił Duch Święty.
Na pozór w tej tajemnicy nie jest obecna Maryja. To złudzenie. Ona jest w każdym wydarzeniu w życiu Jezusa. On jest Synem Boga i Jej Synem.
2. Objawienie siebie podczas wesela w Kanie Galilejskiej
Matka Jezusa powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. (J 2,5)
Początek znaków czynionych przez Jezusa. Ten pierwszy znak jest tak bardzo przyziemny w swej treści. Jest drobną pomocą okazaną ludziom, którzy w chwili radości znaleźli się w kłopocie. Ale równocześnie jest otwarciem serc uczniów na wiarę. Treścią pierwszego znaku uczynionego przez Jezusa u progu publicznej działalności jest przemiana. Przemienił wodę w wino, wskazując, że niezbędne jest nieustanne przemienianie i doskonalenie człowieka.
Wśród tajemnic światła w tej jednej Maryja jest bardzo wyraźnie widoczna. To na Jej interwencję Jezus dokonał pierwszego znaku. To Ona jest pierwszą z wierzących. Wydawać by się mogło, że Jezus jest niezadowolony ze sposobu, w jaki Jego Matka inicjuje całe wydarzenie. Ale On tylko podkreśla, że inicjatywa zawsze leży po stronie Boga. Potwierdza to Maryja wielkim przesłaniem, skierowanym do ludzi spotykających na swej drodze Chrystusa: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5). Bez tego zdania cud w Kanie Galilejskiej byłoby bardzo trudno zrozumieć.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Jezus mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. (Mk 1,15)
Chrystus przyniósł światu Dobrą Nowinę o zbawieniu. Nie zbawił ludzi w ukryciu, bez ich wiedzy. Miłosierdzie Boże nigdy nie narusza ludzkiej wolności. Pan Bóg nikogo na siłę nie wciągnie do nieba, chociaż pragnie, aby wszyscy osiągnęli szczęście wieczne i mogli Go oglądać twarzą w twarz. Posłał swego Syna, aby odkupił wszystkich ludzi.
Głosząc nadejście królestwa Bożego, wzywając ludzi do nawrócenia, Jezus nie ograniczył się tylko do apeli i deklaracji. Odpuszczał grzechy tym, którzy zbliżali się do Niego z ufnością. W ten sposób dał początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam realizuje i będzie realizował aż do skończenia świata, zwłaszcza przez sakrament pokuty i pojednania, powierzony Kościołowi. Jednak, aby uzyskać odpuszczenie grzechów, człowiek musi je poznać, za nie żałować, chcieć się poprawić, wyznać zło i za nie zadośćuczynić.
Maryja przypomina światu o potrzebie nawrócenia w uznanych przez Kościół objawieniach.
4. Przemienienie na górze Tabor
A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! (Łk 9,35)
Drugi raz w tajemnicach światła jest mowa o przemienieniu. Tym razem jest to Przemienienie na górze Tabor. Jezus ukazuje wybranym uczniom swoje Bóstwo. Odsłania przed nimi na mgnienie oka zasłonę Tajemnicy. Uczniowie wpadają w zachwyt. Chcą tę chwilę zatrzymać, utrwalić dla siebie. Nie myślą o innych.
„Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali (por. Łk 9,35 i par.) i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego” (Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae). Na górze Tabor Piotr, Jakub i Jan jeszcze nie wiedzieli, że droga Jezusa do chwały będzie prowadzić przez cierpienie.
Maryja tę prawdę poznała wcześniej. Wiedziała, kim jest Jej Syn. Nie musiała wchodzić na górę Tabor, aby być gotową na przyjęcie wszystkiego, co rozważamy w tajemnicach bolesnych Różańca.
5. Ustanowienie Eucharystii
Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. (J 13,1)
Eucharystia jest sakramentalnym wyrazem misterium paschalnego. Jezus zapowiadał ją wcześniej, gdy po cudzie rozmnożenia chleba mówił: „Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma życie wieczne” (J 6,54). W Eucharystii Chrystus ze swym Ciałem i Krwią pod postaciami chleba i wina staje się nieustannie pokarmem, dając „aż do końca” świadectwo miłości do ludzi. Miłości, której najwyższym potwierdzeniem jest fakt, że dla zbawienia ludzi sam siebie złożył w ofierze. Tę ofiarę Kościół składa wciąż na nowo podczas każdej Mszy świętej, wypełniając polecenie Jezusa „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22,19).
Każdy kapłan, sprawujący Eucharystię, przeżywa radość Maryi, która została wybrana, aby dawać ludziom Bożego Syna. Wypowiadając słowa „To jest Ciało Moje, to jest Krew Moja”, uobecnia Jezusa, po to, aby każdy mógł zasiąść z Nim do uczty, przyjąć Go w Komunii świętej, zjednoczyć się z Nim w miłości.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
