Szata służby liturgicznej w Kościele w Polsce. Próba propozycji.
Obecność szaty liturgicznej świadectwem prawdy, że osoby pełniące poszczególne posługi czy funkcje nie reprezentują siebie samych, lecz uczestniczą w rzeczywistości Kościoła. Szata podkreśla, że nie jest to rzeczywistość ani osobista ani prywatna, ale objawia ona w sposób jednoznaczny chrystologiczno-eklezjalny wymiar sprawowanej liturgii.
Zakończenie
Chcąc realnie myśleć o odnowie szat liturgicznych, należy dążyć do optymalnego wykorzystania środków wskazanych przez Konstytucję o liturgii świętej (tworzenie ośrodków kształcenia, wykształcenie i permanentna formacja duchownych, troska o formację artystów i wykonawców, służenie im radą, wdrażanie wiernych w znajomość spraw liturgicznych). Jednocześnie nie należy zapominać o harmonijnej współpracy wszystkich, którzy na poszczególnych odcinkach odnowy są kompetentni i czują się odpowiedzialni za swój twórczy wkład w dzieło odnowy. Troska o poprawność szaty liturgicznej stanowi pole odpowiedzialności tych wszystkim, którym na sercu leży dobro odnowy liturgii w duchu nauczania Kościoła.
Tekst pochodzi z: Anamnesis 41/2005
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
