Hebraica na czas Wielkanocy

PIĘĆDZIESIĄTNICA

Pięćdziesiątnica była pierwszym świętem, które następowało po uroczystościach Paschy. Inne jego nazwy to: Święto Pierwocin czyli Żniw, Szawuot, Hasarta czyli zgromadzenie, Święto Tygodni lub po grecku Pentekostes (pięćdziesiąty dzień). Święto to, jak wskazują na to niektóre jego nazwy, przypadało pięćdziesiąt dni po święcie Paschy i trwało tylko jeden dzień. Składano podczas niego w świątyni ofiarę w postaci dwóch świeżych chlebów, upieczonych z nowego ziarna, które właśnie zebrano. Przynoszono również pierwsze zbiory żyta, jęczmienia, kwiatów, granatów, oliwek i daktyli. Czyniono tak aż do święta Sukkot (Szałasów, Kuczek)

Sławiono wówczas według Księgi Powtórzonego Prawa: „gdy zacznie sierp żąć zboże, rozpoczniesz liczyć te siedem tygodni” (Pwt 16,9) – Jahwe, dawcę wszelkich dóbr i to nie tylko doczesnych. Albowiem podczas tego święta obchodzono również dzień kiedy na górze Synaj ogłoszone zostało Prawo. Ponieważ Jahwe nadał je Mojżeszowi w pięćdziesiąt dni po wyjściu z Egiptu, czyli mniej więcej siedem tygodni, połączenie tych dwóch pamiętnych wydarzeń samo się narzucało.

W świątyni jerozolimskiej, przed świętem Szawuot, spotykamy apostołów dokonujących aktu oczyszczenia i skruchy. Następnie na wzgórzu Syjon, gdzie według tradycji znajdowała się owa „sala na górze”, miejsce gromadzenia się pierwotnego Kościoła – podobnie jak na Synaju Mojżesz spotkał Boga w krzewie gorejącym – ogień ogarnął uczniów, a wszyscy usłyszeli niezwykły szum.

To wydarzenie w Jerozolimie w dniu Pięćdziesiątnicy stało się według Kościoła aktem jego faktycznych narodzin. Występują tu dwa zasadnicze elementy: zstąpienie Ducha Świętego, który apostołów uzdalnia do wykonywania powierzonego im zadania; oraz obecność tłumu, który zbiegł się na widok zewnętrznych znaków i poruszony nauczaniem uczniów Jezusa. Izrael, który przybył do Jerozolimy (święto to, jedne z trzech obok Paschy i Dnia Pojednania ściągało do Świętego Miasta rzesze pielgrzymów zwłaszcza Żydów mieszkających w dalekich krajach, gdyż był to czas dogodny do podróży morskich) otrzymuje tego dnia dar Ducha, który odciśnie w sercach ludzi Prawo Miłości. W ten sposób powstała wspólnota chrześcijańska. W jej skład wchodzą Żydzi z różnych krajów uznający Jezusa za Mesjasza zapowiedzianego przez proroków, którego Apostołowie są świadkami. Jezus powiedział bowiem do Apostołów:

„Gdy Duch Święty zstąpi na was otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1,8)

Zrodzony w święto pierwszych zbiorów, pierwotny kościół w Jerozolimie zawiera na razie zalążki Kościoła powszechnego. Szawuot jest świętem obfitej nadziei na jeszcze większą obfitość; zstąpienie Ducha na uczniów było bowiem tylko zapowiedzią tego, co miało się stać w przyszłości.

Święto Pięćdziesiątnicy, uroczyście obchodzone przez chrześcijan, którzy uważają je za jedno z największych w roku, pozostaje niedopełnione. Pozostaje ono świętem początków, zapowiadającym dzień, w którym, jak zapowiedział prorok Joel, bóg wyleje swego Ducha na wszelkie ciało (por Jl 3,1). Ten powszechny dar Ducha będzie oznaczał ostateczne wypełnienie obietnic Boga.