Zmartwychwstanie Jezusa: Znaczenie słów: „Jezus jest Panem”

Kościół pierwotny i cztery Ewangelie mają rację, rzucając na ziemskie życie Jezusa światło emanujące ze zmartwychwstania i widząc w człowieku - Jezusie - Syna Bożego, Kyriosa, którego Bóg wraz ze zmartwychwstaniem „wywyższył” i posadził po swej prawicy. Dlatego słowa, jakimi ewangeliści opisują życie Jezusa, sprawiają, że Jego osoba i to, czego dokonał, są bardziej prawdziwe, bo pokazują Jego rzeczywistość głębiej niż pisma czysto historyczne, które ograniczają się do zwykłych informacji o Jezusie.

Konkludując, zmartwychwstanie odsłania tajemnicę, jaką Jezus stanowi dla historyków, rzucając na Niego światło sprawiające, że staje się bardziej zrozumiały. Zmartwychwstanie odpowiada na pytanie, które wielokrotnie stawialiśmy sobie w obliczu cudów, jakie sprawiały w nas słowa i czyny Jezusa: „Kim jest Jezus z Nazaretu?”

Kosmiczny wymiar zmartwychwstania

Zmartwychwstanie nie odnosi się tylko do osoby i dzieła Jezusa z Nazaretu. Jest ono faktem o wymiarze uniwersalnym, dotyczącym całej historii ludzkiej i przeznaczenia każdego człowieka. W rzeczywistości zmartwychwstanie zmieniło radykalnie sytuację świata i wszystkich ludzi. Od początku historii ludzkiej świat znajdował się w sytuacji grzechu i śmierci. Niewątpliwie cała ludzkość, ze swoimi wzlotami i upadkami, podlegała rozwojowi, dochodząc do wspaniałych rezultatów na każdym polu: w kulturze i sztuce, w polityce i ekonomii, w dziedzinie myśli i moralności, na polu społecznym i prawnym. Mimo to historia ludzkości była ciągle pod panowaniem grzechu i śmierci.

Zbyt często w dziejach zło triumfowało nad dobrem, sprawiedliwość była miażdżona przez niesprawiedliwość, niewinność musiała uginać się pod uderzeniami niegodziwości, bogaci i możni wykorzystywali biednych, słabych i prostych, a ich płacz był zagłuszany przez okrzyki radości i triumfu wesołków, niegodziwców i zabójców. Przede wszystkim zaś dominowała w historii śmierć. Umierali nie tylko ludzie, lecz popadały w nicość wspaniałe budowle, wielkie imperia, cywilizacje, które stawiały czoło wiekom i wydawały się nieśmiertelne. Smuci fakt, że śmierć panowała nad historią w formie najbardziej okrutnej i strasznej. Stałym elementem życia były wojny i niesione przez nie zło. Okresy zawieszenia broni - nie pokoju - były krótkie i niespokojne.