Zmartwychwstanie Jezusa: Znaczenie słów: „Jezus jest Panem”

Właśnie w tę historię grzechu i śmierci wdarło się zmartwychwstanie Jezusa. Stało się ono powodem zmiany, dającej początek nowej historii. Zmartwychwstanie jest „zwycięstwem” nad grzechem i śmiercią. Dramat męki Jezusa dopełnił się wraz ze śmiercią, a więc ze zwycięstwem grzechu i śmierci. Jeszcze raz historia ludzka przebiegła tę samą drogę: złoczyńcy zwyciężyli, wymierzając śmierć niewinnemu i sprawiedliwemu. Jezus dzielił w ten sposób los tych wszystkich, którzy w całej historii byli zwyciężani. Śmierć trzymała Go w swojej władzy po tym, jak zło zapanowało nad Nim z całą swoją mocą. Jednakże zwycięstwo śmierci było chwilowe: „trzeciego dnia” Jezus zmartwychwstał do życia Bożego i w ten sposób odniósł nad śmiercią wspaniałe i całkowite zwycięstwo. „Chrystus powstawszy z martwych - mówi św. Paweł - już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy” (Rz 6,9). Liturgia paschalna przedstawia zmartwychwstanie jako pojedynek między Śmiercią i Życiem: „Śmierć i Życie spotkały się ze sobą w tym cudownym pojedynku. Stwórca, Pan życia, był umarły, a teraz jest żywy”.

Chrystus, zmartwychwstając, zwyciężył śmierć. Nie uczynił tego jednak tylko dla siebie, lecz dla wszystkich ludzi. W ten sposób wraz ze zmartwychwstaniem stworzył całkowicie nową sytuację. Oczywiście, na polu fenomenologicznym wszystko jest jak wcześniej, jednakże na polu ontologicznym, które jest planem głębokiej rzeczywistości, zmiana jest radykalna. Wraz ze zmartwychwstaniem Chrystusa wszystko zmartwychwstało, przeszło do nowego życia. Zmartwychwstał człowiek wyzwolony z niewoli grzechu poprzez mękę i śmierć, i odnalazł przed sobą drogę do Boga i dobra, ponieważ poprzez wiarę przynależy do Niego, a poprzez chrzest umiera dla grzechu i powstaje do nowego życia z Chrystusem. Zmartwychwstał także świat, niebo i ziemia. Dlatego będzie nowe niebo i nowa ziemia.

Wszystko to oznacza, że zmartwychwstanie Chrystusa promieniuje swoją mocą, wyzwalając od zła i grzechu, i odnawia życie i miłość do całej ludzkości i wszechświata. Pojawia się wraz z nim prawdziwe odrodzenie człowieka i świata poprzez wprowadzenie do jego serca i do struktur nowego świata, witalnego prawa, które św. Paweł nazywa „mocą zmartwychwstania” (Flp 3,10). Na mocy tego prawa człowiek został uzdrowiony i ożywiony duchowo dzięki łasce Chrystusa, która daje uczestnictwo w samym życiu Boga. Zostaje w nim złożone ziarno zmartwychwstania, którym jest ciało Jezusa. Dzieje się to szczególnie w Eucharystii. Na mocy „potęgi zmartwychwstania” świat wyzwolony został z „niewoli zepsucia”, w jaką popadł poprzez grzech i pewnego dnia będzie mógł „uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych” (Rz 8,21).