"Ja przyszedłem po to, aby mieli życie i mieli je w obfitości"

część trzecia

Drodzy Młodzi Pielgrzymi!

1. Duch przyprowadził was do Denver, by napełnić was nowym Życiem: by obdarzyć was silniejszą wiarą, nadzieją i miłością. Duch Święty ogarnia wszystko, co jest w was - wasz umysł i serce, wolę i wolność, zdolności i talenty - aby uczynić was «żywymi kamieniami duchowej świątyni», czyli Kościoła (por. 1 P 2, 5). Ten Kościół jest nierozerwalnie złączony z Jezusem; On miłuje go, jak Oblubieniec miłuje Oblubienicę. Ten Kościół, w Stanach Zjednoczonych i we wszystkich krajach, z których pochodzicie, potrzebuje dziś miłości i współpracy swoich młodych członków, oni są jego nadzieją na przyszłość. W Kościele każdy ma do odegrania swoją rolę, a wszyscy razem budujemy jedno Ciało Chrystusa, jeden Lud Boży.
Stając już na progu trzeciego tysiąclecia, Kościół wie, że Dobry Pasterz wciąż jest — jak zawsze — niezawodną nadzieją ludzkości. Jezus Chrystus nigdy nie przestaje być «bramą owiec». I mimo grzechów ludzkości przeciwko życiu nie przestaje powtarzać z tą sama mocą i miłością: «Przyszedłem, aby mieli życie, i mieli je w obfitości» (por. J 10, 10).

2. Jak to jest możliwe? Jak może Chrystus dać nam życie, jeżeli część naszej ziemskiej egzystencji stanowi śmierć? Jak to możliwe, skoro «postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd» (Hbr 9, 27)?
Jezus sam odpowiada na to pytanie — a Jego odpowiedź jest najdoskonalszym wyznaniem Bożej Miłości, szczytem ewangelicznego objawienia miłości Boga Ojca do całego stworzenia. Odpowiedź tę zawarł już w przypowieści o dobrym pasterzu. Chrystus mówi: «Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce» (J 10, 11).
Chrystus - Dobry Pasterz - jest obecny wśród nas, wśród ludów, narodów, pokoleń i ras jako Ten, który «daje życie swoje za owce». Cóż to jest, jeśli nie największa miłość? Tym właśnie była śmierć Niewinnego: «Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany» (Mt 26, 24). Chrystus ukrzyżowany jest znakiem sprzeciwu wobec wszelkiej zbrodni przeciw przykazaniu «nie zabijaj». Złożył swoje życie w ofierze za zbawienie świata. Nikt nie odbiera Mu tego ludzkiego życia, lecz On sam je oddaje. Ma moc je oddać i ma moc je znów odzyskać (por. J 10, 18). Oto prawdziwe oddanie samego siebie. Oto najdoskonalszy akt wolności.

Tak, Dobry Pasterz oddaje życie swoje. Ale po to tylko, by "je znów odzyskać" (por. J 10, 17). A w nowym życiu po zmartwychwstaniu stał się - wedle słów św. Pawła - «duchem ożywiającym» (1 Kor 15, 45), i może teraz udzielić daru Życia wszystkim, którzy w Niego wierzą.
Życie oddane - Życie na powrót odzyskane - Życie darowane. W Nim mamy życie, które On ma w jedności Ojca i Ducha Świętego, jeżeli w Niego wierzymy, jeżeli jesteśmy jedno z Nim przez miłość, pamiętając, że «kto miłuje Boga, musi też miłować brata swego» (por. 1 J 4, 21).

3. Dobry Pasterzu: Ojciec miłuje Cię, bo Ty dajesz życie. Ojciec miłuje Cię jako swego Syna ukrzyżowanego, bo Ty idziesz na śmierć oddając życie za nas. Ojciec miłuje Cię, kiedy swoim zmartwychwstaniem zwyciężasz śmierć i objawiasz życie niezniszczalne. Ty jesteś Życiem, a więc Drogą i Prawdą naszego życia (por. J 14, 6).
Powiedziałeś: «Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca» (J 10, 14-15). Ty, który znasz Ojca (por. J 10, 15) - jedynego wspólnego Ojca wszystkich - wiesz, dlaczego Ojciec Cię miłuje (por. J 10, 17). Miłuje Cię, bo Ty dajesz życie za każdego człowieka.
Kiedy mówisz: «Życie moje oddaję za owce», nie pomijasz nikogo. Przyszedłeś na świat, aby ogarnąć wszystkich ludzi i zgromadzić w jedno rozproszonych synów i córki całej ludzkiej rodziny (por. J 11, 52). Ale wielu jest tych, którzy Cię nie znają: «Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić» (J 10,16).

4. Dobry Pasterzu!

Naucz młodych ludzi tutaj zgromadzonych, naucz młodych całego świata, co znaczy „oddać” swoje życie przez przyjęcie powołania i misji. Tak jak posłałeś apostołów, by głosili Ewangelię na krańcach ziemi, tak dziś wezwij młodzież Kościoła, aby podjęła wielką misję głoszenia Ciebie tym, którzy jeszcze o Tobie nie słyszeli! Obdarz tych młodych ludzi męstwem i ofiarnością wielkich misjonarzy przeszłości, aby dzięki świadectwu ich wiary i solidarności z każdym potrzebującym bratem i siostrą świat mógł odkryć Prawdę, Dobro i Piękno Życia, które Ty jeden możesz dać.
Naucz młodych ludzi zgromadzonych w Denver głosić Twoje orędzie życia i prawdy, miłości i solidarności w sercu nowoczesnej metropolii - pośród wszystkich problemów, które nękają ludzką rodzinę u schyłku XX w.
Naucz tych młodych ludzi właściwego używania wolności. Naucz ich, że największą wolnością jest całkowite oddanie samego siebie. Naucz ich, co znaczą słowa Ewangelii: «kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je» (Mt 10, 39).

5. Za to wszystko miłujemy Cię, Dobry Pasterzu.
Młodzi ludzie zgromadzeni w Denver kochają Cię, bo kochają życie, dar Stwórcy. Kochają swoje ludzkie życie jako drogę wiodącą ich przez świat stworzony. Kochają życie jako zadanie i jako powołanie.
Miłują też to inne Życie, którym odwieczny Ojciec obdarzył nas przez Ciebie: Życie Boże w nas, Twój najcenniejszy dar dla nas.
Ty jesteś Dobrym Pasterzem!
I nie ma innego.
Przyszedłeś, abyśmy mieli Życie - i byśmy je mieli w obfitości. Życie nie tylko na miarę człowieka, ale na miarą Syna, w którym Ojciec ma odwieczne upodobanie.
Panie Jezu Chryste, dziękujemy Ci za to, że powiedziałeś: «Przyszedłem, aby mieli życie, i mieli je w obfitości» (por. J 10, 10). Młodzi zgromadzeni na VIII Światowym Dniu Młodzieży dziękują Ci z całego serca.
Maranatha!
Z tego miejsca, z «Cherry Creek State Park» w Denver, z tego zgromadzenia młodzieży całego świata wołamy: Maranatha! «Przyjdź, Panie Jezu!» (Ap 22, 20).