Paschalna Droga Światła

Droga Światła i Słowa składa się z stacji-spotkań z Zmartwychwstałym Panem. Otrzymujemy w ten sposób czternaście stacji, popartych przez Pismo Święte i Tradycję Kościoła:

1. Ukazanie się Matce;
2. Spotkanie z Marią Magdaleną;
3. Spotkanie Zmartwychwstałego z trzema niewiastami;
4. Spotkanie z Piotrem;
5. Spotkanie w drodze do Emaus;
6. Spotkanie z uczniami w Wieczerniku;
7. Spotkanie z Tomaszem;
8. Spotkanie z siedmiu uczniom nad brzegiem Jeziora Tyberiackiego;
9. Ukazanie się uczniom na górze Tabor;
10. Spotkanie z pięciuset braćmi jednocześnie;
11. Spotkanie z Jakubem;
12. Ukazanie się Józefowi z Arymatei;
13. Spotkanie z Pawłem pod Damaszkiem;
14. Spotkanie z Apostołami w dniu Wniebowstąpienia.

Droga Światła i Słowa nawiązuje do tradycyjnej Drogi Krzyżowej, a właściwie jest jej kulminacyjnym punktem. Jest ona bowiem szczytem całego Triduum Paschalnego. Praktyka celebracji Paschalnej Drogi domaga się jednak wypracowania pewnej struktury liturgicznej.

Nabożeństwo Drogi paschalnej

Wydaje się, że opierając się tekstach biblijnych, Ćwiczeniach duchownych oraz pewnych elementach pobożności ludowej, można zaproponować prosty schemat nabożeństwa „Drogi Światła i Słowa”. W nabożeństwie tym miejsce krzyża zajmie świeca paschalna, od której sukcesywnie będzie odpalanych 14 świec okalających pulpit z Ewangeliarzem.
Po znaku krzyża i pozdrowieniu, konieczne jest wprowadzenie uczestników w praktykę i strukturę nabożeństwa. Może ono składa się z następujących elementów:

1. pieśń na wejście,
2. wprowadzenie,
3. intronizacja Ewangeliarza i okadzenie Paschału,
4. stacje Drogi paschalnej:
   • zapowiedź stacji,
   • aklamacja: Światło Chrystusa!
     Bogu niech będą dzięki (odpalenie świecy od Paschału),
   • fragment tekstu biblijnego,
   • rozważanie prowadzącego nabożeństwo;
   • aklamacja końcowa:
     Alleluja! Wznieś po niebo głos,
     Pan dał Słowa moc. Alleluja! [2 x]
5. modlitwa,
6. pieśń końcowa.

Dużą rolę w nabożeństwie odgrywa symbolika światła, które zawsze wskazywało na „(Słowo) światłość prawdziwą, która oświeca każdego człowieka” (J 1,9). Przyjęcie słowa Bożego staje się dla współczesnego chrześcijanina pogrążonego w świecie obojętnym i zsekularyzowanym nowym wyzwaniem. Wciąż aktualna jest przecież zachęta Apostoł Piotr: „Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie jeśli będziecie przy niej trwali, jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach” (2 P 1,19; por. Ef 4,8-14).

Nabożeństwo „Drogi Światła i Słowa” powinna być paschalnym czuwaniem nad słowem Bożym, które oczyszcza i przemienia ludzie serca, napełnia nadzieją, optymizmem i radością. „Postępujcie jak dzieci światłości!” – wzywa św. Paweł (Ef 5,8). To synostwo Boże zobowiązuje wierzących do przynoszenia owoców: „Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda” (w. 9). Chrześcijanie postępując w Chrystusowym świetle stają się dla pogan „jakby źródłem światła w świecie” (Flp 2,15) a trwając w tej świetlistej zbroi oczekują na przyjście Chrystusa i na pełny „udział w dziedzictwie świętych – w światłości” (Kol 1,12).

W czasie nabożeństwa można korzystać z tradycyjnych pieśni wielkanocnych. Można również posłużyć się kanonami z Taizè bądź analogicznie do nabożeństw drogi krzyżowej opracować specjalne pieśni związane z treścią poszczególnych stacji-spotkań.