Czytaj, oglądaj, słuchaj

Po raz kolejny obchodzimy dzisiaj Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, a zatem pora, by chwilę poświęcić mediom. Czy jest o czym pisać? Gdyby nie było, nie trzeba by ustanawiać takiego święta. Z własnego doświadczenia wiemy, o ile uboższe byłoby nasze życie, gdyby zabrakło możliwości oferowanych przez media.

Ale musimy również zdawać sobie sprawę, że za wszystkimi tytułami, programami stoją ludzie, dla których ta praca to chleb powszedni. To specjaliści, redaktorzy, zecerzy, drukarze, przewoźnicy, informatycy itd. To także pracownicy działów reklamowych, czyli ci, których najmniej lubimy, ale bez nich nie byłoby informacji o nowościach wszelkiego typu.

Nie będę jednak pisał o reklamie, która sama w zasadzie się obroni. Chcąc być obiektywnym, trzeba przyznać, że w ciągu tych dwudziestu lat dokonało się wielkie przeobrażenie sposobu przemawiania, pokazywania i publikowania w mediach. Dokonało się również przeszacowanie niektórych tytułów, jedne zniknęły z rynku, i dzięki Bogu, ukazały się inne i jakoś im się wiedzie. W tym natłoku stacji radiowych i telewizyjnych, prasy, a także internetu, który – jako nowe medium – pokazał, że jest równie ważnym nośnikiem informacji, musimy dokonywać wyboru: czego słuchać, co oglądać, co czytać, w jaki adres klikać. Zabezpieczenia wprowadzone w odbiornikach i internecie chronią nasze dzieci przed obrazami, które nie są przeznaczone dla nich. A my, dorośli? Mamy wolną wolę i rozum.  Sami musimy zdecydować, co pożyteczne, a co naganne. Wybierajmy z nośników medialnych to, co dla nas ciekawe, korzystne, to, co lubimy i co nas cieszy.

A dzisiaj wspomnijmy tych, którzy pracują dla nas, i prośmy o dar Ducha Świętego dla tych wszystkich, którzy są odpowiedzialni za słowa i obrazy przeznaczone dla nas, odbiorców, aby nie były one obrazoburcze, lecz budujące, by nas uszlachetniały i rozwijały, a nie tłamsiły i dołowały. 

Tylko tyle i aż tyle na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, czyli na święto mediów służących przecież nam wszystkim.