Kapłan i Król

* aby dopełnił tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego * ofiarując siebie samego na ołtarzu krzyża, * jako niepokalaną ofiarę pojednania:

Od chwili Wcielenia Syn Boży, wiekuisty Kapłan, chce wypełnić wolę i dzieło Ojca, pragnie dokonać zbawienia. To właśnie spełnienie woli Ojca jest jedynym motywem złożenia siebie jako dobrowolnej ofiary. Chrystus staje się jednocześnie Kapłanem składającym ofiarę i samą Ofiarą, Barankiem Paschalnym. Baranek Boży, który gładzi grzechy świata…

„Jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi” (Rz 5, 19). Ofiara Jezusa jest jedyna, niepowtarzalna, dopełniająca i przekraczająca wszystkie inne ofiary.

Chrystus jest obecny w Kościele, który jest Jego Ciałem. W ten sposób Chrystus zjednoczył nas wszystkich ze Sobą włączając nas do składania odkupieńczej ofiary, ale też do korzystania z jej owoców.

* i aby poddawszy swej władzy wszystkie stworzenia, * przekazał nieskończonemu majestatowi Twojemu * wieczne i powszechne Królestwo:

Całe stworzenie, zjednoczone w Chrystusie, poddane Jego panowaniu, jako wiekuistemu Królowi, powraca we Wniebowstąpieniu do Ojca. To, co przez nieposłuszeństwo syna ludzkiego (Adama) zostało zerwane, zostaje na nowo odrodzone przez posłuszeństwo Syna Bożego (Jezusa). W Nim całe stworzenie powraca do Boga i osiąga transcendentne wypełnienie.

Już teraz mamy uczestnictwo w Królestwie Bożym, bo Kościół już na ziemi jest prawdziwie święty Świętością Boga, choć jest to świętość naznaczona jeszcze grzechem. Dzieje się tak, ponieważ zmartwychwstanie Jezusa nie jest ostatecznym spełnieniem dzieła zbawienia. Świat nie został jeszcze przemieniony. Nadal obecne są w nim cierpienie, grzech, śmierć.