Ewangelię można śmiało określić jako poradnik Jezusowy. Zawiera wiele rad, wskazówek i inspiracji dotyczących codzienności, która nabiera nowego sensu w świetle wiary. Człowiek widziany oczyma Jezusa ma o wiele bogatsze wnętrze, ponieważ widzi On ludzkie pragnienia, motywację, a nie tylko powierzchowny wygląd.

Ewangeliczna rada ubóstwa – wszak pyta o to człowiek majętny, który został przedstawiony bez imienia, jako „pewien” – dotyczy zatem wszystkich uczniów Jezusa. Zakłada ona na pierwszym miejscu „bycie” i dopiero w tym świetle „posiadanie”.

Jezusowa pedagogia prowadzi do właściwego rozłożenia życiowych akcentów, jak i do radykalnych wyborów w przestrzeni, w której nie wszystko od nas zależy. Ludzkie poszukiwanie pokrętnych, często nawet pobożnych tłumaczeń oddał jedynie od słowa życia, zamiast do niego przybliżać. I odwraca wzrok od „skarbu w niebie” na rzecz „chwilowych błyskotek”, które wlewają w ludzkie serce smutek.

Myśl papieża Franciszka

Potrzebujemy szczęścia, które jest definitywnie spełnione w tym, co nas spełnia, to znaczy w miłości, abyśmy mogli powiedzieć, już teraz: Jestem kochany, a zatem istnieję; i będę istniał na zawsze w Miłości, która nie zawodzi i od której nic i nikt nigdy nie będzie w stanie mnie oddzielić (Bulla Spes non confundit, 21).

Gabriel 7.7.7 Błogosławieni ubodzy w duchu