JEROZOLIMA

Miasto pokoju, pierwotne Szalem - położone na suchym, wapiennym płaskowyżu na wysokości 760 m n.p.m. Oddalone ok. 48 km. od Morza Śródziemnego i 32 km. od Morza Martwego. Powstało około dwa tysiące lat przed narodzeniem Chrystusa. Wzmiankowane w tekstach egipskich z XX w. przed Chr. i w listach z Tell el-Amarna z XIV w.

Od 3000 r. przed Chr. okolice miasta zamieszkiwała ludność semicka. W XX w. przed Chr. tereny te zajęli Amoryci, którzy wybudowali fortecę. W X w. przed Chr. miasto podbił Dawid, czyniąc z niego stolicę swego państwa. Dzięki przeniesieniu Arki Przymierza Jerozolima stała się również centrum religijnym. Salomon wybudował Świątynię oraz otoczył miasto murem. W VIII w. przed Chr. wybudowano drugi mur chroniący nowo powstałą dzielnicę oraz wydrążono tunel doprowadzający wodę ze źródła Gichon do sadzawki Siloe. Dwieście lat później w 587/586 r. przed Chr. Nabuchodonozor zburzył i miasto, i świątynię. Odbudowano ją po powrocie z niewoli babilońskiej.

Herod Wielki przebudował Świątynię, wzniósł cytadelę i twierdzę Antonia dominującą nad miastem. W 44 r. po Chr. Agryppa I wybudował trzeci mur. Po pierwszym powstaniu żydowskim w 70 r. legiony rzymskie podbiły miasto, a w 135 r., po upadku powstania Bar Kochby przemianowano je na Aelia Capitolina i zakazano wstępu Żydom.