KANAAN

Około trzech tysięcy lat przed Chrystusem pomiędzy brzegiem Morza Śródziemnego a pustyniami na Wschodzie zaczęli osiedlać się Semici zwani Kananejczykami.

Uprawiali ziemię, powstawały pierwsze miasta. Z czasem w Kanaanie pojawili się koczownicy, których Biblia nazywa Amorytami. Po nich przybyli Hebrajczycy prowadzeni przez Mojżesza z Egiptu.

Dzieje tych terenów po części odsłoniła biblioteka z Ras Szamra (Ugarit). Znaleziono w niej m.in. teksty przedstawiające mitologię Semitów zamieszkujących wybrzeże morza (XV-XIII w. przed Chr.). Echa tych wydarzeń można znaleźć w najstarszych częściach Biblii.

Dla Hebrajczyków wędrujących z Egiptu ziemia Kanaan była ziemią obiecaną przez Boga. Walki o nią trwały kilkaset lat, do ok. XI w. przed Chr. Walki Hebrajczyków z mieszkańcami Kanaanu, także różnice kulturowe oraz religijne utrwalały wzajemną niechęć i wrogość.

Zawołanie „synu kananejski” było wśród Hebrajczyków obelgą. Z tego krótkiego zarysu widać, jak złożona a zarazem historycznie dynamiczna była kraina, którą zwiemy Ziemią Świętą albo Palestyną.

Biblia, zwłaszcza Stary Testament, wyrasta na tej zmiennej, ludzkiej glebie jako przedziwna i nie tylko ludzka księga.

Autor: ks. Tomasz Horak