ŚWINIA

Ssak wszystkożerny o mocnym, grubym ciele i krótkich nogach z rodziny Siduae. Świnia w ST uchodzi za „zwierzę nieczyste” gdyż ma rozdzielone kopyto, lecz nie przeżuwa (Kpł 11,7; Pwt 14,8). Żydzi nie mogli spożywać wieprzowiny. Zakaz ten prawdopodobnie ma związek z religijnymi zakazami dotyczącymi zwierząt czczonych przez inne ludy. Współczesna obawa przed zarażeniem włośnicą, chorobą, która jest wywołana przez pasożyty i często śmiertelna, a na którą można zapaść przez zjedzenie nie dogotowanej; wieprzowiny, jest słuszna, ale nie wydaje się prawdopodobne, że była ona pierwotnym powodem uznania świni za zwierzę rytualnie nieczyste (Iz 65,4; 66,3).

Świnia została udomowiona w neolicie (ok. 9000-4500 przed Chr.); Dzik (Sus strofa) ciągle jeszcze licznie występuje w dolinie Jordanu i na wyżynach w okolicach Jordanu. Świnie były Zwierzętami użytecznymi, gdyż dostarczały mięsa, a żywiły się resztkami jedzenia, gryzoniami, żołędziami i korzeniami. Trzeba było je jednak pilnować, aby nie wchodziły na pola uprawne i nie wyrządzały szkód.

Praca świniopasa obrazuje niski stan, do którego stoczył się syn marnotrawny (Łk 15,15.16). O świniach wzmiankuje się także W opowiadaniu przekazanym w Mt 8,28-34: Jezus uzdrawia dwóch opętanych i pozwala demonom, które w nich przebywały, wejść w trzodę świń, która ruszyła pędem po urwistym zboczu i wpadła do jeziora. Przysłowiowa głupota, polegająca na „rzucaniu swych pereł przed świnie”, nawiązuje do Mt 7,6, a powiedzenie o „złotej obrączce w ryju świni” pochodzi z Prz 11,22
(EB)