Św. Ireneusz z Lyonu

Izajasz w poniższych słowach stwierdza, że Chrystus, który był u Ojca jako Słowo Ojca, miał się wcielić, stać się człowiekiem, narodzić się, być zrodzonym z Dziewicy i żyć wśród ludzi... Oto one: „Dlatego sam Pan da wam znak: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna i nazwiecie Go Emmanuel: będzie jadł masło i miód»" (Iz 7, 4). Za­znaczył, że narodzi się z Dziewicy, że będzie prawdziwym człowiekiem, jak to wy­nika ze słowa „jadł" i z tego także, że naz­wał Go dzieckiem, a nawet przez to, że Mu nadał imię... Bo ma podwójne imię w języku hebrajskim: Mesjasz, to znaczy Chrystus, czyli Namaszczony, i Jezus, to zna­czy Zbawca, a te dwa imiona są zarazem nazwami różnorodnych czynności dokony­wanych na świecie. Otrzymał imię Chry­stus (namaszczony), bo Ojciec namaścił Go, a przez Niego i z powodu Jego nadejścia ozdobił wszystkie rzeczy...

Otrzymał zaś imię Zbawca, ponieważ był przyczyną zbawienia dla tych, którzy od Je­go czasów wtedy właśnie byli zbawieni od wszelkiego rodzaju chorób i od śmierci, a dla tych, którzy potem uwierzą, stał się dawcą przyszłego i wiecznego zbawienia. Oto dlatego został nazwany Zbawcą.

Jeżeli zaś chodzi o imię Emmanuel, to przełożono je jako „Bóg z nami" albo też jako życzenie wyrażone przez proroka, a od­powiadające słowom: „Bóg niech będzie z wami". Gdy tak tłumaczymy, staje się to objawieniem Dobrej Nowiny, bo „Oto — mówi — Dziewica pocznie i porodzi Syna, a Ten, będąc Bogiem, jest przeznaczony na to, aby być z nami" (Iz 7,14)...

Tenże sam prorok mówi: „Syn nam się narodził, chłopiec został nam dany i otrzy­mał imię Cudowny Doradca, Bóg mocny" (Iz 9,6). Jest nazwany Cudownym Doradcą Ojca, przez co zaznaczono, że z Nim Ojciec uczynił wszystkie rzeczy, jak jest napisane w pierwszej księdze Mojżesza, noszącej tytuł Genesis: „I Bóg rzekł: Uczyńmy człowieka na nasz obraz i podobieństwo" (Rdz l,26). Oczywiście tu Ojciec mówi do Syna — Cu­downego Doradcy Ojca... Ale jest On rów­nież i dla nas doradcą: daje nam rady, On — Bóg równy Bogu mocą przemawia, a jednak nie zmusza i doradza nam, aby wyrzec się niewiedzy, a otrzymać poznanie, odwrócić się od błędu, aby iść ku prawdzie, odrzu­cić zniszczalność, aby posiąść niezniszczalność...

Zostało zapowiedziane również, na jakiej ziemi i wśród jakich ludzi miał się On naro­dzić i Objawić się. W podobnych słowach Mojżesz mówi o tym w następującym frag­mencie z księgi Genesis: „Nie zabraknie księ­cia w Judzie ani wodza, który wyjdzie z jego lędźwi, aż przyjdzie Ten, dla którego tron jest zachowany, a będzie On oczekiwaniem pogan; w winie wymyje swe szaty, a płaszcz swój w winnym gronie" (Rdz 49,10 n.). Bo właśnie Juda, syn Jakuba, jest przodkiem Żydów i od niego otrzymali oni swe imię. Nie brakowało im księcia ani wodza aż do przyjścia Chrystusa, ale od Jego przyjścia zostały wyjęte strzały z kołczanu, ziemia Judy została poddana pod władzę Rzymian i oni nie mieli już ani własnego księcia, ani króla, ponieważ przybył Ten, dla którego zarezerwowane zostało Królestwo w niebiesiech, gdy w winie obmył swe szaty, a płaszcz w winnym gronie. Jego szatą i Jego płasz­czem są ci, którzy weń wierzą, których oczyścił, zbawiając nas przez swa krew, i właśnie Jego krew nazwana jest krwią winnego grona, bo podobnie jak nie od ja­kiegokolwiek człowieka pochodzi to, że powstaje krew winnego grona, ale Bóg spra­wia, że staje się radością dla tych, którzy ją piją, podobnie i Jego ciało, i Jego krew nie pochodzą od człowieka, który by je uczynił, ale uczynił je Bóg, Pan sam, który dał Dziewicy znak, to znaczy Emmanuela zrodzonego z Dziewicy, który właśnie czyni radosnymi tych, którzy Go piją, to jest tych, którzy otrzymują Jego ducha — ra­dość wieczną. I dlatego właśnie On jest oczekiwaniem pogan i tych, którzy w Nim maja nadzieję, bo oczekujemy, że On odnowi Królestwo.

• Młot na pop-gnostyków
• Katecheza Benedykta XVI

Tekst pochodzi z: Ojcowie żywi, Kraków 1982