Dobra nowina dla upokorzonych

To tam, w „Galilei pogan”, rozgrywają się najradośniejsze sceny Ewangelii. Tam Jezus uzdrawia chorych, wypędza złe duchy czy karmi rzesze kilkoma chlebami. To tam ludzie słyszą w Kazaniu na górze Jego błogosławieństwa, reinterpretację przykazań i wezwanie do porzucenia trosk. No i stamtąd pochodzą – przynajmniej w większości – Jego uczniowie. Zresztą to, że Jezus pochodził z Nazaretu i działał  głównie w „Galilei pogan” było jednym z pretekstów do odrzucenia Go przez zadufaną w sobie Jerozolimę.

Drobiazg? To jeden z wielu przykładów na to, że Bóg pamięta o maluczkich, odrzuconych i zapomnianych. „Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych”. Ważny przyczynek do odpowiedzi na pytanie, jaki naprawdę jest Bóg…

2. Kontekst drugiego czytania 1 Kor 1,10-13.17

Dzisiejsze drugie czytanie niespecjalnie jest powiązane z pierwszym i Ewangelią. To kontynuacja rozpoczętej tydzień wcześniej lektury 1 listu św. Pawła do Koryntian. Niespecjalnie nie znaczy jednak, że nie można się żadnego związku dopatrzyć. Ale o tym później :)

Paweł po przywitaniu i wskazaniu wielkości wybrania Koryntian przez Chrystusa przystępuje do ich upominania. Pierwszym nieporządkiem za który ich karci, to rozłamy. I o tym właśnie słyszymy w czytaniu. Przytoczmy jego tekst razem z opuszczonymi wersetami. tekst czytania - pogrubioną czcionką.

A przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli. Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa». Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni? Dziękuję Bogu, że prócz Kryspusa i Gajusa nikogo z was nie ochrzciłem. Nikt przeto nie może powiedzieć, że w imię moje został ochrzczony. Zresztą, prawda, ochrzciłem dom Stefanasa. Poza tym nie wiem, czym ochrzcił jeszcze kogoś. Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.

Tekst jest w zasadzie jasny i obrazą dla inteligencji czytelników byłoby próbować tu coś tłumaczyć. Chodzi o to, że zawsze, na pierwszym miejscu musi być sprawa Jezusa Chrystusa, a nie jakieś rodzące niepotrzebne podziały ludzkie ambicyjki. Trudno jednak nie zauważyć, jak aktualne jest upomnienie św. Pawła. Chrześcijaństwo rozbite na wiele denominacji. A sami katolicy? Ci są tradycjonalistami, ci liberałami. Ci należą do Kościoła Toruńskiego, ci do Kościoła Krakowskiego. „Otwarci” słyszą, że zdradzają Ewangelię, „zamknięci”, że jej w ogóle nie rozumieją…

A gdzie wspomniana wyżej łączność tego czytania z Ewangelią? W Ewangelicznej scenie Jezus powołuje czterech Apostołów. To niby oczywiste, ale warto to jasno powiedzieć: wszyscy czterej, choć różni, są Jego Apostołami. Nie ma Kościoła Szymona Piotra, Andrzeja, Jakuba, Jana, Pawła, Apollosa, tylko jest jeden Kościół Jezusa Chrystusa….

3. Kontekst Ewangelii Mt 4,12-23

Mateusz pisał swoją Ewangelię głównie do Żydów (tak się uważa, gdyż zakłada znajomość żydowskiego prawa i obyczajów). Jego celem jest ukazanie Jezusa jako Nowego Mojżesza – prawodawcy i nauczyciela Nowego Przymierza z jednej, a jednocześnie Wybawiciela, który wyzwala swój z niewoli grzechu i śmierci z drugiej strony. Przeświadczenie to u Mateusza nie bierze się znikąd. Ewangelista patrzy na Jezusa i jego dzieło i odkrywa, jak spełniają się zapowiedzi proroków. Ów Nowy Mojżesz, Jezus,  jest jednocześnie tym, który stoi u początków Nowego Królestwa – królestwa Bożego (czy niebieskiego). Dlatego też Mateuszowe dzieło bywa nazywane Ewangelią o Królestwie czy Kościele.

Mateusz niespecjalnie dba o chronologię. Jest teologiem, który materiał grupuje tematycznie. Stąd spłaszczona bywa w niej nieco dynamika międzyludzkich relacji. Np. w czytanym dziś fragmencie trudno zrozumieć, dlaczego Apostołowie – gdyby wierzyć chronologii – ledwie znający Jezusa, decydują się dla Niego wszystko porzucić.

Czytany tej niedzieli fragment Ewangelii Mateusza przedstawia początek publicznej działalności Jezusa. To jego pierwsze kroki po chrzcie nad Jordanem i kuszeniu na pustyni. Dopiero w następnych scenach Ewangelista przedstawi szerzej Jego nauczanie...