Droga Miłosierdzia

STACJA III – PIERWSZY

„Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie (…) A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!”

Piękny tryptyk. Wyrok, hańba kary i upadek. Pierwszy, być może najtrudniejszy. Jeśli na początku jest ciężko – co będzie dalej? Czy jest w ogóle jakieś „dalej”? Tryptyk naszych początków. Stacja pierwszego załamania i wahania. Czy tak samo upadają inni? Przecież w moim życiu miało to wyglądać odmiennie… Człowiek uczy się na błędach – ale czemu nie mogę na cudzych? Czemu muszę w ustach czuć smak piachu ziemi, albo błota, w które upadłem? Dlaczego jestem jak ten inny, którego osądzam…

Boże upadków, Boże mądrych porażek, spraw, abyśmy nie zrażali się trudnymi początkami. Spraw, abyśmy umieli wyciągać wnioski z tego, co nas spotyka. Spraw, aby wszyscy, którzy wychowują i uczą młode pokolenia przekazywali im Prawdziwą Mądrość, która podtrzymuje i karmi Nadzieję…